Gadolinio (elemento)

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Este artigo necesita tradución, a súa axuda é benvida. Se o artigo non se traduce ao Galego no prazo de trinta días, pasará á lista de páxinas para borrar.

Química en progreso: Este artigo de química é, polo de agora, só un bosquexo. Aporta os teus coñecementos (ou a outros artigos relacionados coa Química ou as Ciencias que precisan ser ampliados) e contribuirás a que a Galipedia mellore e medre.

Gadolinium >99.9% purity

O gadolinio é un elemento químico na táboa periódica. Ten o símbolo Gd e correspóndelle o número atómico.

[editar] Propiedades notables

O gadolinio é un metal que pertence ao grupo das terras raras. Ten unha cor branca semellante á da prata e ten unha maleabilidade e unha ductilidade considerable. A súa estrutura cristalina pode ser de dous tipos, chamados respectivamente forma α e β: a temperatura ambiente é hexagonal e por riba de 1508 K é cúbica centrada no corpo.

O gadolinio é estable en ar seco, mais a humidade fai que xere óxido na súa superficie. Este tende a se desprender da peza metálica, co que expón máis superficie ao ataque químico. O gadolinio e máis as súas sales son solubles en medio ácido, pero non en medio básico, onde forman hidróxidos de consistencia xelatinosa.

Por baixo de 1.083 K o gadolinio é supercondutor. Presenta tamén fortes propiedades magnéticas, tanto a temperaturas usuais coma a baixa temperatura.

[editar] Aplicacións

As aplicacións do gadolinio máis salientables son as seguintes:

- Fabricación do fósforo das televisións a cor, discos compactos e memorias de ordenador.

- Aditivo metalúrxico, mellorando as propiedades das aleacións de ferro e cromo.

- En forma de complexo, actúa coma contraste intravenoso mellorando a calidade e máis o valor diagnóstico das imaxes de resonancia magnética.

- No futuro, é probable que as propiedades de certos derivados de sulfato de gadolinio sexan aplicados en tecnoloxía de masers debido ó reducido nivel de ruído que presentan.

[editar] Histora

En 1880 o químico suízo Jean Charles Galissard de Marignac observou liñas

In 1880, Swiss chemist Jean Charles Galissard de Marignac observed spectroscopic lines due to gadolinium in samples of didymium and gadolinite; French chemist Paul Émile Lecoq de Boisbaudran separated gadolinia, the oxide of Gadolinium, from Mosander's yttria in 1886. The element itself was isolated only recently.

Gadolinium, like the mineral gadolinite, is named after Finnish chemist and geologist Johan Gadolin.

[editar] Biological role

Gadolinium has no known biological role. It is used as a component of MRI contrast agents as in the 3+ oxidation state the metal has 7 unpaired f electrons. This causes water around the contrast agent to relax quickly enhancing the quality of the MRI scan.

[editar] Occurrence

Gadolinium is never found in nature as the free element, but is contained in many rare minerals such as monazite and bastnasite. It occurs only in trace amounts in the mineral gadolinite which was also named for Johan Gadolin. Today, it is prepared by ion exchange and solvent extraction technique, or by the reduction of its anhydrous fluoride with metallic calcium.

[editar] Compounds

Compounds of gadolinium include:

Fluorides
- GdF₃
Chlorides
- GdCl₃
Bromides
- GdBr₃
Iodides
- GdI₃
Oxides
- Gd₂O₃
Sulfides
- Gd₂S₃
Nitrides
- GdN

See also gadolinium compounds.

[editar] Isótopos

Naturally occurring gadolinium is composed of 5 stable isotopes, ¹⁵⁴Gd, ¹⁵⁵Gd, ¹⁵⁶Gd, ¹⁵⁷Gd and ¹⁵⁸Gd, and 2 radioisotopes, ¹⁵²Gd and ¹⁶⁰Gd, with ¹⁵⁸Gd being the most abundant (24.84% natural abundance). 30 radioisotopes have been characterized with the most stable being ¹⁶⁰Gd with a half-life of more than 1.3×10²¹ years (the decay is not observed, only the lower limit on the half-life is known), alpha-decaying ¹⁵²Gd with a half-life of 1.08×10¹⁴ years, and ¹⁵⁰Gd with a half-life of 1.79×10⁶ years. All of the remaining radioactive isotopes have half-lifes that are less than 74.7 years, and the majority of these have half lifes that are less than 24.6 seconds. This element also has 4 meta states with the most stable being ^143mGd (t_½ 110 seconds), ^145mGd (t_½ 85 seconds) and ^141mGd (t_½ 24.5 seconds).

The primary decay mode before the most abundant stable isotope, ¹⁵⁸Gd, is electron capture and the primary mode after is beta minus decay. The primary decay products before ¹⁵⁸Gd are element Eu (Europium) isotopes and the primary products after are element Tb (Terbium) isotopes.