Roberto Blanco Torres
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
Nacido en Cuntis ( Pontevedra ) o 18 de marzo de 1891, Roberto Blanco Torres deu os primeiros pasos na poesía da man das vangardas artísticas. A súa obra poética é cualificada polos críticos como dunha grande beleza e intensidade expresiva.
Outra das facetas deste home de letras é a de xornalista. O seu traballo nos medios impresos foi moi extenso e variado. A sinatura de Roberto Blanco Torres nas columnas de opinión caracterizou practicamente unha época xornalística.
Ademais de ser colaborador asiduo da prensa galega dirixiu varios xornais. As súas columnas desprenden o talante combativo que caracteriza toda a súa obra. Dende Cuntis, a súa vila natal, emigrou a Cuba. Este desterro condicionou a súa personalidade, que se foi forxando pouco a pouco no transcorrer dos anos. Comprometido co seu tempo, evolucionou politicamente dende o agrarismo ata o galeguismo.
Á súa figura dedicouse o Día das Letras Galegas de 1999.
[editar] Biografía
O menor de nove irmáns dun sacerdote dispensado, seu pai deulle unha sólida cultura clásica, seguindo os pasos dos seus irmáns maiores en 1906 emigrou a Cuba, alí comeza a colaborar na prensa da comunidade galega, para o que emprega o pseudónimo de Fray Roblanto, o trato con Antón Villar Ponte e Ramón Cabanillas foron decisivos para a súa traxectoria ideolóxica.
O semanario Follas Novas da Habana vai ser a primeira publicación que acepte os seus artigos en setembro de 1907. Tamén colaborou con Santos e Meigas, Suevia e Galicia.
En 1910 aparece o seu primeiro artigo na prensa galega, concretamente na revista Vida Gallega. No mes de decembro de 1911 dirixe a revista La Alborada e dende agosto de 1913 La Tierra Gallega, dende onde ataca a algúns dos administradores do Centro Gallego de La Habana, ao tempo que colabora na prensa cubana, en especial no Diario de la Marina e El Comercio.
A fins de 1916 regresa a Galicia, establécese na Coruña, participa nas Irmandades da Fala e a comezos de abril de 1917 publica o seu primeiro artigo en A Nosa Terra, participa na I Asemblea Nacionalista celebrada en Lugo en decembro de 1918.
En 1920 faise cargo da dirección de El Correo Gallego de Ferrol, en 1921 pasa a dirixir La Zarpa en Ourense ata 1923 no que é redactor xefe de Galicia. Diario de Vigo. En 1926 casa con Xulia Sánchez Novoa e durante uns meses de 1927 é o redactor xefe de El Pueblo Gallego
En 1929 publica Orballo da media noite, colección de 31 poemas, nos que amosa o coñecemento dos recursos da poesía vangardista e futurista, e en 1930 sae do prelo De esto y de lo otro, unha escolma de 38 artigos xornalísticos. Participou na creación da Asociación Galega de Escritores (1930).
Blanco Torres foi membro do comité executivo da Federación Repúblicana Gallega e en marzo de 1931 asume a dirección de La República de Ourense, ao tempo que comeza a desilusionarse coa actuación do seu grupo político na consecución da autonomía para Galicia, aínda así acepta o cargo de gobernador civil de Palencia entre o 29 de decembro de 1931 e o 16 de xuño de 1932. En 1935 dirixe El País de Pontevedra, e dende maio de 1936 é o xefe do gabinete de prensa do Ministerio de Gobernación, participa activamente na campaña para a aprobación do estatuto de autonomía de Galiica.
A sublevación militar do 18 de xullo de 1936 sorprende a Blanco Torres na aldea de Amido, no concello da Peroxa, na casa familiar da súa muller, detido en setembro foi levado á prisión de Ourense, e o 3 de outubro de 1936 foi paseado polos falanxistas que o fusilan no concello de Entrimo.
