Tesouro de Lima
Na Galipedia, a wikipedia en galego.
O Tesouro de Lima é o nome co que se coñece unha gran cantidade de ouro e xoias roubada polos piratas en Perú en 1821 e supostamente desaparecida.
[editar] Historia
Durante as guerras da descolonización sudamericana, o exército español foi perdendo terreo en diversas frontes. Unha delas era a de Perú, se ben aínda conservaban o poder na capital Lima, naquela altura unha das cidades máis ricas do planeta. Dende alí centralizábase o envío de ouro dende Sudamérica ata a metrópole.
En agosto de 1821, o cerco da cidade parece inminente. Polo norte avanza o xeneral Simón Bolívar, polo sur o xenera José de San Martín, que atravesara os Andes e polo mar, ao leste da cidade, situábase a armada chilena comandada polo británico lord Cochrane. Ante a inmediatez da perda da cidade o vicerrei de Perú, así coma o gobernador e mailo bispo de Lima, decidiron evacuar o tesouro da catedral. Os contidos de semellante tesouro non son comprobábeis facilmente e están suxeitos a unha doada esaxeración. Porén, parece que entre eles se atopaban algúns fragmentos da Cruz de Xesucristo, así como unha estatua, de ouro macizo e a tamaño natural, dunha Virxe María co fillo en brazos.
Estas riquezas leváronse en burro ata o porto do Callao, a oito quilómetros de Lima, e alí encomendáronllos ao comerciante británico William Thompson, que lles merecía toda confianza. As ordes eran que se fixera co seu barco, o Mary Dear á mar levando o tesouro de Lima, e que agardase a ver o que acontecía na cidade. Se Lima caía, debía poñer proa a Panamá, daquela porto franco. Se resistía e vencía, debía voltar á cidade.
O que sucedeu a partir de agora é unha incógnita: os soldados que custodiaban o tesouro e mais uns frades que os acompañaban resultaron asasinados por toda ou parte da tripulación. Presumíbelmente o capitán poría proa cara a Illa do Coco, onde soterraría o tesouro, voltaría cara a Lima, e queimaría a nave a unhas millas da costa. O dato certo é que regresou sen nave e asegurando que unha treboada fixera naufragar o Mary Dear. O vicerrei de Perú, José de la Serna e Hinojosa mandou axustizar a tripulación, e deixou unicamente vivos o capitán e o segundo, para que o conducisen ata onde estaba soterrado o tesouro. Foron á Illa do Coco, pero logo de desembarcaren o capitán e o segundo fuxiron á selva e deixaron perdidas as tropas españolas. As tropas españolas marcharon e aínda volveron dúas veces á procura dos británicos, sen éxito. Uns meses despois, os dous fuxidos fanse pasar por náufragos e conseguen que un barco, que se detivera alí para repostar auga, os levase cara a terra firme.
Máis de vinte anos despois, en 1845 un mozo canadense chamado John Keating, recibe dun home apelidado Thompson as indicacións para atopar o Tesouro de Lima. Keating debuxa as notas dun esmorrente Thompson e crea o primeiro orixinal do mapa do tesouro. Meses despois, consegue fletar un iate co seu socio, chamado Bogue, e logo de dobrar o Cabo Horn chega á Illa do Coco. Nunca se saberá qué pasou despois: de Bogue, certamente, non houbo máis noticia, e de Keating descoñécese se atopou ou non o Tesouro de Lima, pero si que lle confiou o mapa, ou algunha versión do mapa, a distintos parentes. A partir de aí comezan a aparecer distintas variacións do mapa do tesouro. As distintas expedicións posteriores á illa, incluída a de August Gissler, quen chegou a vivir nela practicamente só durante 17 anos, non atoparon nada.
O tesouro segue, a estas alturas, formalmente desaparecido.
