John Burnet
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
John Burnet (9. desember 1863 – 26. maí 1928) var skoskur fornfræðingur, menntaður við Edinborgarháskóla og Balliol College í Oxford, þar sem hann hlaut mastersgráðu árið 1887. Hann var félagi á Merton College í Oxford og síðar prófessor í latínu við Edinborgarháskóla. Árið 1891 varð hann prófessor í grísku við University of St. Andrews. Hann var félagi í bresku akademíunni.
Burnet er þekktastur fyrir framlag sitt í Platonsfræðum, einkum fyrir að hafa haldið því fram að allar samræður Platons sýndu hinn sögulega Sókrates í réttu ljósi og að heimspekikenningar Platons sjálfs séu einungis að finna í yngstu samræðunum. Burnet hélt því einnig fram að Sókrates væri nátengdur snemmgrískri heimspekihefð. Hann taldi að Sókrates hefði í æsku verið nemandi Arkelásar, fylgjanda Anaxagórasar.[1]
Textafræðileg skrif Burnets um rit Platons eru enn víða lesin og útgáfur hans á ritum Platons hafa verið taldar bestu fáanlegu fræðilegu útgáfur textans í yfir 100 ár.
Burnet kvæntist Mary Farmer árið 1894. Hún samdi formálann að ritgerðasafni hans, Essays and Addresses, sem kom út að honum látnum.
[breyta] Helstu verk
[breyta] Bækur
- Early Greek Philosophy (London og Edinburgh: A. and C. Black, 1892). 4. útg. 1930.
- Greek Philosophy: Thales to Plato (London, MacMillan, 1920).
- Platonism (Berkeley: University of California Press, 1928).
- Essays and Addresses (1930).
[breyta] Ritsjórnarverk og skýringarrit
- The Ethics of Aristotle (London: Methuen, 1900).
- Platonis Opera: Recognovit Brevique Adnotatione Critica Instruxit (Oxford: Oxford Classical Texts, 1900–1907).
- Plato: Phaedo (Oxford: Clarendon Press, 1911).
- Plato: Euthyphro, Apology of Socrates, Crito (Oxford: Clarendon Press, 1924).
