Masónít
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Masónít (eftir vörumerkinu Masonite) er unninn viður sem framleiddur er með aðferð Masons, sem er aðferð til að tæta við með gufu þannig að úr verði langar viðartrefjar. Aðferðin var fundin upp af William H. Mason, yfirverkfræðingi hjá Thomas Alva Edison, þegar hann var að leita leiða til að framleiða pappír úr viðarkurli. Viðartrefjarnar eru pressaðar saman í plötur með hita. Ekkert lím er notað þar sem plöturnar límast með náttúrulegu tréni úr viðnum. Vegna þess hvað trefjarnar eru langar þola masónítplötur vel að vera sveigðar og þola einnig vel tog. Masónít er mjög stöðugt („dautt“) efni og verpist ekki eða minnkar með tímanum.
Masónít var fundið upp 1924 og fjöldaframleiðsla hófst 1929. Það var lengst framanaf 20. öldinni notað í klæðningar á veggi og loft innanhúss, báta o.s.frv. en vinsældir þess hafa dvínað mjög á síðustu áratugum um leið og önnur efni, eins og t.d. MDF hafa rutt sér til rúms. Masónít er þó enn notað til að smíða líkön og af myndlistarfólki, svo eitthvað sé nefnt.
