სიუნიკის სამეფო
ვიკიპედიიდან
სიუნიკის სამეფო - ფეოდალური სახელმწიფო სომხეთის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში, X საუკუნის მე-2 ნახევრიდან XII საუკუნემდე. მოიცავდა სიუნიკის ოლქს – თანამედროვე სომხეთის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილს. მისი დამაარსებელი იყო სიუნიკის მთავარი სუმბატი, რომელიც 970 წელს მეფედ გამოცხადდა. სამეფოს მართავდნენ ორბელიანთა დინასტიის წარმომადგენლები. სამეფოს პოლიტიკური ცენტრი იყო ღაფანი, ხოლო რელიგიური – ტატევის მონასტერი. სამეფომ განსაკუთრებულ აყვავებას მიაღწია XI საუკუნის პირველ ნახევარში ვასაკ I-სა და სუმბატ II-ის მმართველობისას. აქ ითვლებოდა 43 ციხე, 48 მონასტერი და ათასზე მეტი სოფელი. 1170 წელს დაიპყრეს თურქ-სელჩუკებმა.