Jangk doch noh Bůnn
Us de Wikipedia
Hee di Sigg_is_op Kölsch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)
„Da jangk doch noh Bůnn“ eß en Kölle för en lange Zick (beß em Drette Räijsch) enne Ußdrock jewääse, dä mer jesaat hat för Lück, wo mer affdonn wollt domet, dat mer se för_esu fodötsch äkläät hät, dat me nit mi wiggo mėd inne redde wůllt.
Dat kohm do her, dat_di Köllsche këij ëije Ėrrehuuß hatte, un et nöhshßte wo de Bekloppte uß Kölle hen jebraat woodte, wor äävenß en Poppelsdörrəp; un dat dääd_un dëijt bëij Bonn jəhüüöre.
Met Brauwiler däät dat dann ävver opphüere.
