Lall
Us de Wikipedia
Lall ess_esu_jät äänlijjes_wi Keu. Do schwaadt äijner, un mer voshtäijd_en nit. Em Fall fun Lal eß dat ävver joot mööshlish, dat mer di Wööt voshtonn kann, dij_e säät, jo sujaa sing jannze Säz kamm_mer noch voshtonn. Et sull sujaa vükumme, dat mer dä Lall komplättemang vershtonn kann, un dat mer_n sujaa för sėnn_foll hallde un opjriife künnt. Blooß — wenn_et Lall eß — dan_eß do_nix_dohinnder. Dä mäijnt dat jaa_nit, watt_e schwaadt. Esu_en Lallbakke wäijß villäijsh jaa_nidd_e_mool, watt_e shprėsh, verspresh jät, un hät don_nix jemäijndt, rädd_füür_sesh_hen, un hät_to doch_nix jesaat.
Typpish eß dä Lall, dä uß dänne Pollittikore nuur_esu_triif, ävver och fun de Kannzelle kütt övv_enne fürshterlijje Lall. Vokeufore unn Aanvälldt sen och jood bekannt för irre Lall, un Männor, die de Fraulück för sesh jevenne wulle. Angersh_eröm sull och shunn füürjekumme sinn.
Lall hät sellde Hand un Fooß, do kamm_er et öff draan fööhle. Et kütt ävver aldenß füür, dadd_et sish aanhüot wi Lall, un eß käijne, un och ömjedriiht. Mer kann_et em Zwaijvel nuur affvaade.
Jedenfalls_eß Lall en Aat fun Kommunikazjoon, wo_mer dəmiiz_och jood_drop fozishte künne.
