Shtriize
Us de Wikipedia
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)
Shtriize eß esu äänlish wi jätt fott_nämme. Dat kann Kleue sinn. Wäm_mer_d ävver eejndlish nämme kann, un mer dääd_et shtehkum odder jlish janz heimlish, odder oone ze froore, jo_dann_eß dat och jeshtriiz.
Op_jät Nämme Shtiize eß, dat küdd_öff op_do Shtandpungk ann.
Sarrens ish han e Booch, un dat litt ald e Joohr lang om Köshedesj_eröm. Ish dengg_ish rüühm dadd_enß fott un dunn_et en_t Wunnzemmerejal. Jez kütt ming Mamma en de Kösh, di es en däm Booch am lässe. Dat voß_ijj_ävver_nit. Di Mamma well wigger_lässe, fingk dat Booch nit widder — künnt sinn dad_se jäz knaatshish weed_un mish fröösh: „Sarrens häß Do_mer dat Booch hee jeshtriiz?“ Jojo dat, woo ävver nit bööß jemeijndt.
Wi ijj_enne Panz woo, do hatte mer Pänds_en do Scholl, di sin extra Shtriize jejeange. Allso zem Beijshpell met sibbe Mann_ennet Büüdshe erinn, ööhnlish Boheij_un Jedööhnß_jemaat, un och Ömsaz, ävver widder drußße, hät_ann et eijn odder enne anndere norren Kleijnishkeijd_obeij, di woo_nit bezaaldt. Enne Keujummi, ne kleijne Lutsho, en Raam_Kamell, su_jät. Dat eß Kleue, un dat woo on_nit jood jemeijndt.
Et Ärna leef met Sibbe em Stadion mem Supper_Shtrand_Bikkiini eröm. Hä soohß ävver jet shlabberish, un an dousend Knüddelle en dä Bändshe kunnt_mer sinn, dat_e woll däm singe Mamma jehüüre däät. Hen, jefrooch, „joo,“ sääd_et, „dä hann_ish von de Mamma uss_em Kürvje jeholdt.“ „Un wat säät_ti do_zo?“ „Ja, nix. Wänn_e widde_drüsh es, do läj_ish dä do widdo hėn, dat merrək_ti jaa_nit.“ Dat woo jeshtriiz. Wänn_et di Mama jefrooch hätt, un_di hätt Jo_jesaat, wöör_t ußjeliihnt jewääse.
