Lingua Veneta
E Vicipaedia
- Si linguam Veneticam praelatinam quaeris, vide Lingua Venetica.
-5 (maxcorrigenda) Latinitas huius paginae permaxime est corrigenda. Corrige vel rescribe si possis. Vide {{latinitas}}.Lingua Veneta, Vèneto vulgo suorum et italice, lingua ex linguis Romanicis est et sub familia Gallo-Romanica subsummata. In regione Venetia Italiae plurimum loquitur. Quamquam Italicae linguae dialectum saepe dicitur, locutoribus etiam, tamen lingua vera est. Ipsius lexicon, grammatica, atque dialectos habet. Dialectus qua Venetiis loquitur Venessian vel Veneziano appellatur.
Lingua veneta non est confundenda cum extica lingua Venetica, qua de saeculum quintum A.C in saeculum primum loquebar.
Lingua Veneta a latinitate vulgari descendit, fortasse venetico substrato adfecta, atque linguis germanicarum gentium quae saeculo V AD septemtrionalim Italiam invaderunt. Scripturae antiquissimae quae "Venetae" dignoscuntur a saeculo XIII datunt.
Lingua ponderosa auctoritate fructa est in diebus venetae rei publicae, cum statum linguae francae in mari nostro adsequit. Memorandi venetae linguae scriptores sunt Ruzante (1502–1542) et Carlus Goldoni (1707–1793). Cum Ruzante tum Goldoni, cum antiquam Italicam scaenalim traditionem "Commedia dell'Arte" sequerentur, venetam linguam pro sermone vulgari usi sunt. Inter primos italicos scaenalis auctores aliquando censentur, atque ludi a Goldoni scripti adhuc hodie aguntur. Alia memoranda opera sunt versiones Iliadis a Casanova (1725–1798) et Franciscus Boaretti, atque poemata Biagius Marin (1891–1985).
Memoranda etiam est scriptura quae titulus diverbium de nova stella est qua Galileo (1564–1642) adscribuntur.
 |
Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica si possis. |
