St. Otmar
Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
De Hailigi Otmar oder Opmar (ahd. Ôtmâr) isch en alemannische Priester gsii, wo 719 s Chlooster Sanggalle am Grab vom Hailige Gallus ggründet het und denn bis 759 au de ersti Apt vo dem Chloster. Sin Noofolger isch de Iohannes gsii.
Inhaltsverzeichnis |
[ändere] Lebe
De Opmar isch im uusgeente 7. Joorhundert i de Bodeseegeget uf d Welt cho und het den z Chur am rätische Bischofshoof d Uusbildig zum Priester öbercho.
Aageblich im Uuftrag vom alemannische Adlige Nebi het de Tribun Waltram de Churer Bischof um Hilf gfrööget, di loosi Mönchsgmainschaft am Grab vom Hailige Gallus z organisiere, wo i siim Piet, em Waltramshuntari, glegen isch. De Opmar isch denn a dere Uufgoob nochechoo und het e Chloster mit feste Regle ggründet. Nebete Mönchszele sind no e Cherche und usserhalb e Spitool för Leprachranki und e Aarmehuus baut wore. S Chloster isch rasch gwachse und het bald mee as 50 Mönche zellt, devo sind en groose Tail Rätoromane gsii. Im Lauf vo de Ziit het de Aatail vo Alemane aber zuegnoo.
S Chloster het sofort bim alemannische Volch und sim Adel vill Aahänger gfunde, won em Güeter vor alem im Thurgau und Zörigau gschenkt hend, aber au sus im alemannische Piet. Offesichtlich sind d Karolinger, wo nochem Bluetgricht z Cannstatt Alemannie völlig irer Macht underornne hend wöle, nöd guet em Chloster gsinnt gsii. Si hend de Opmar zwunge, d Benediktinerregle aznee. Zudem hend di baide fränksiche Groofe Warin und Ruadhard afange Chlostergüeter entaigne. Wo de Opmar Chlaag erhobe het, isch er vo de Groofe igspeert wore und vor s Gricht vom Bischof vo Chostetz (Konstanz) gstellt wore. En Mönch, wo bestoche woren isch, het bizügt, ass de Opmar Unzucht mit Fraue tribe heb und de Apt isch denn zum Tod dur Verhungere i de Pfalz Bodme verurtailt wore. De Groof Gozbert, wo em Chloster fründli gsinnt isch, het immerhii chöne erraiche, as d Stroof abgmilderet woren isch und de Opmar isch uf d Rhiiinsle Werd bi Stai am Rhii verbannt wore, woner am 16. November 750 gstorben isch.
D Liich vom Opmar isch zee Joor spöter uf Sanggale proocht wore, wobi si kai Spuure vo Verwesig zaigt haa söll, ussert am chliine Zeche. De Opmar isch rund hundert Joor noch sim Tood hailiggsproche wore.
[ändere] Würke
Nebet de Chlostergründig gelt de Opmar as "Vater vo de Arme", wel er vill Geld wonem gspendet woren isch, a de Arme vertailt het. Zudem het er nebetem Chloster au e Armehuus baue loo und e Spitool för Leprachranki. Dargstellt werd de Opmar miteme Fässli. Noch de Legende, söll nämli sis Trinkfässli nie leer wore sii, egal wievil Lüüt druus trunke hend. De Opmar ghört mit em St. Gallus und de St. Wiborada zu de drai Huushailige vo Sanggale.
[ändere] Primärquele
- Gozbert: Vita S Otmari; um 830
- Walahfrid Strabo: Vita S Otmari; 834/838
- Ratpert: Casus monasterii S Galli
[ändere] Büecher
- Peter Ochsenbein: Das Kloster St. Gallen im Mittelalter; Darmstadt 1999. ISBN 3-8062-1378-X.
- Johannes Duft: Sankt Otmar (Bibliotheca Sangallensis 4), Zöri 1959.
