San Adrián de Sasau
De Biquipedia
A ilesia de San Adrián de Sasau ye enclabata en o monezipio de Borau, en a Chazetania. A ilesia romanica d'o sieglo XII formaba parti d'un antigo monesterio que estió lo más important d'Aragón en o sieglo X e a sede d'os bispes d'Aragón dica 1077 cuan se tresladó enta Chaca. Encara bi ha una inscrizión en San Adrían de Sasau que dize Aquí escansan tres bispes.
O monesterio yera situato en o mismo puesto á on güé se debanta la ilesia, en a confluyenzia d'os arrigachuelos Calzil e Lupán, en o punto d'orichen d'o río Lubierre.
Se dize que os bispes oszenses en a suya fuyita d'os musulmans s'acubillaron en San Adrían de Sasau con o Santo Grial ta protexer-lo d'os embasors. Dimpués o Santo Cáliz pasarba por Chaca, San Chuan d'a Peña, l'Alchafaría, Barzelona e rematarba en Balenzia.
Dezaga d'estar albandonato e esboldregrato lo monesterio permanixió barios sieglos cubierto por os arrigachuelos. Á rematanzas d'o sieglo XVI os bezins de Borau construyoron una armita sobre parti d'os muros d'a ilesia orichinal.
San Adrián de Sasau tien una nau reutangular con presbitero e abside semizercular con una buelta d'un cuatreno d'esfera.
