Adrien de Gerlache
Van Wikipedia
Adrien Victor Joseph de Gerlache de Gomery (Hasselt 2 augustus 1866 – Brussel 4 december 1934) was een Belgische ontdekkingsreiziger en officier in de Belgische Koninklijke Marine. Hij leidde de Belgische Antarctische Expeditie van 1897-1899. Zijn gezelschap was het eerste dat overwinterde op de Zuidpool.
[bewerk] Jeugdjaren
De Gerlache werd geboren in Hasselt, en genoot een opleiding in Brussel, waar hij Toegepaste Wetenschappen studeerde aan de ULB te Brussel. De vakanties sleet hij als kajuitjongen aan boord van transatlantische oceaanstomers. Na zijn afstuderen in 1885 ging hij bij de Belgische Marine.
Nadat hij afstudeerde aan de Zeevaartschool te Oostende als eerste luitenant werd hij gelegerd op de Belgique, een hydrografisch schip. Tijdens zijn dienst daar kwam hij met het idee een expeditie naar Antarctica te gaan ondernemen.
[bewerk] De eerste expeditie
In 1896 kocht de Gerlache het in Noorwegen gebouwde walvisschip Patria, dat na een uitgebreide verbouwing omgedoopt werd tot de Belgica. Met een multinationale bemanning vertrok hij vanuit Antwerpen op 16 augustus 1897.
In januari 1898 kwam de Belgica aan bij de kust van Grahamland. De Gerlache noemde de straat tussen de Grahamlandkust en westelijker gelegen strook eilanden, de Belgica Straat. Later werd deze straat naar deze verkenner de Gerlachestraat genoemd. Na het in kaart brengen en naamgeven van enkele eilanden stak de expeditie op 15 februari 1898 de zuidpoolcirkel over.
Op 28 februari 1898 raakte het schip gevangen in het ijs. Hoewel de bemanning het uit alle macht weer vrij probeerde te krijgen bleef het vastzitten. Tenslotte realiseerde de bemanningsleden zich dat ze de winter op Antarctica zouden moeten doorbrengen. Enkele maanden later, op 17 mei, trad de totale duisternis in, wat zo bleef tot 23 juli. Hierna volgden nog zeven maanden waarin de bemanning vruchteloos probeerde het schip te bevrijden. Verschillende zeelieden werden gek, onder wie een Belgische zeeman die het schip verliet en naar eigen zeggen 'terugkeerde naar België'.
Uiteindelijk, op 15 februari 1899, konden ze het schip een klein kanaal binnentrekken dat ze de weken ervoor hadden gegraven. Het duurde bijna een maand om ongeveer elf kilometer af te leggen. Op 14 maart lieten ze het ijs achter zich en op 5 november keerde het schip in Antwerpen terug.
In 1901 werd De Gerlache's boek, Quinze Mois dans l'Antarctique uitgegeven. Een jaar later werd het bekroond door de Académie Française.
[bewerk] Later Leven
De Gerlache nam deel aan verschillenden andere expedities, waaronder:
- een commerciële en wetenschappelijke expeditie naar de Perzische Golf in 1901
- de Antarctica expeditie van Jean-Baptiste Charcot, die werd afgeblazen voor het doel in zicht kwam
- de expeditie naar de Groenlandzee aan boord van de Belgica in 1905
- de expeditie naar de Barentszzee en de Karazee in 1907
- de expeditie naar Groenland, Spitsbergen en de Frans-Jozef archipel met de Belgica in 1909
De Gerlache had twee kinderen bij zijn eerste vrouw, Suzanne Poulet, waarmee hij in 1904 trouwde: Philippe (1906) en Marie-Louise (1908). Na het einde van zijn huwelijk in 1913 trouwde de Gerlache met Elisabeth Höjer van Zweden. Bij haar had hij een andere zoon, Gaston de Gerlache, in 1919. In de vijftiger jaren van de twintigste eeuw volgde Gaston in de voetsporen van zijn vader, en nam deel aan een wetenschappelijk experiment in een Belgisch onderzoekstation op Antarctica.
Adrien de Gerlache stierf in Brussel op 4 december 1934.
