Amsterdammertje
Van Wikipedia
Een Amsterdammertje is een paaltje op een trottoir dat dient om ongewenst parkeren te verhinderen.
Amsterdammertjes verschenen in de jaren '60 eerst in het straatbeeld van Amsterdam en vervolgens ook in andere steden. Aanvankelijk waren ze wit, maar tegenwoordig roodbruin. In Amsterdam staan de drie andreaskruisen van het stadswapen op de paaltjes. Ook elders zijn ze veelal van een symbool voorzien, bijvoorbeeld twee sleutels in Leiden en een ooievaar in Den Haag.
De paaltjes worden ook aan particulieren verkocht. Ze worden van 4 millimeter dik plaatstaal gemaakt, wegen ongeveer 20 kilo en zijn een meter hoog, waarvan 75 centimeter boven het trottoir uitsteekt.
Door de vormgeving zijn deze paaltjes een algemeen herkenbaar fallussymbool. De platte uitdrukking "Ga maar op een Amsterdammertje zitten" wordt dan ook vaak gebruikt.
De Amsterdammertjes worden ook in de vorm van chocolaatjes en andere kleine souvenirs verkocht aan toeristen.
In Amsterdam en omgeving zijn er veel restaurants en cafés die dezelfde naam dragen.
Rond het jaar 2006 worden de Amsterdammertjes weer langzaamaan uit het straatbeeld verwijderd. Bij herinrichting van straten in het centrum, een project dat jaren duurt, worden de paaltjes vervangen. Door het geïntensiveerde parkeerbeheer zijn ze minder noodzakelijk en veranderde inzichten voor de straatinrichting maken de lange rijen paaltjes langs de trottoirs minder gewenst.
[bewerk] Overige betekenissen
- Een Amsterdammertje is ook een kleine, gemotoriseerde boot.
- Een Amsterdammertje is ook de naam van een rond koekje gevuld met amandelspijs.
- Buiten Amsterdam heet een groot taps toelopend bierglas zonder ronding, oftewel vaas of vaasje, ook wel een Amsterdammertje.
- Het laatste restje jenever uit een fles heet in Amsterdamse cafés een amsterdammertje, zie Jenever, Cafécultuur
[bewerk] Literatuur
- Het Amsterdammertje. Anneke van der Stoel. Plan Amsterdam. Jaargang 1, nummer 11/ november 1995. Uitgave van de dienst Ruimtelijke Ordening van de gemeente Amsterdam.
