Anouk Aimée
Van Wikipedia
Anouk Aimée (Parijs, 27 april 1932) is een Franse filmactrice.
Ze werd geboren in Parijs als Françoise Sorya Dreyfus. Haar moeder was de filmactrice Geneviève Sorya. Als joods meisje leefde ze ondergedoken gedurende de tweede wereldoorlog. Ze speelde haar eerste rol, Anouk, in de film "La maison sous la mer" van Henri Calef uit 1946. Aan die rol ontleende ze haar artiestennaam; de "achternaam" Aimée werd haar later gesuggereerd door de dichter/filmer Jacques Prévert.
Van 1949 tot 1951 was ze getrouwd met Edouard Zimmermann. In 1951 huwde ze de filmregisseur Nikos Papatakis (met wie ze getrouwd was van 1951 tot 1954), en kreeg een dochter, Manuela. In de jaren 1950 verbleef ze in het artistieke milieu van Saint-Germain-des-Prés, en frequenteerde er o.a. Jean Genet, Jean Cocteau en Raymond Queneau.
Zij verscheen later onder meer in La Dolce Vita (1960) van Federico Fellini, en in "8 ½" van dezelfde regisseur in 1963. In 1961 had zij de rol van Lola vertolkt in de gelijknamige film van Jacques Demy. Ze werd genomineerd voor een Academy Award voor Beste Actrice in 1966 voor haar rol in de film die haar echte internationale bekendheid gaf: "Un homme et une femme" van Claude Lelouch, met Jean-Louis Trintignant als haar tegenspeler. Daarna volgde "Un soir, un train" van de Belg André Delvaux (1968). Dan ging ze naar Amerika en speelde er in drie films, "The appointment" van Sidney Lumet, "Justine" van George Cukor en "The model shop" van Jacques Demy, die echter geen commercieel succes werden.
Ze verdween toen zeven jaar lang uit het zicht van de camera's en verbleef toen in Londen met haar vierde echtgenoot, de Britse acteur Albert Finney met wie ze van 1970 tot 1978 getrouwd was (in 1966-1969 was ze nog getrouwd geweest met de zanger/componist Pierre Barouh, die de muziek voor "un homme et une femme" had geschreven).
Na die periode was "Si c'était à refaire" van Claude Lelouch uit 1976 haar eerste nieuwe film. Er volgde nog een hele reeks, waaronder "Salto Nel Vuoto" ("Le saut dans le vide") (1979) van Marco Bellocchio: voor haar vertolking in die film kreeg ze de prijs voor beste actrice op het filmfestival van Cannes in 1980. In 1986 bracht Claude Lelouch de hoofdrolspelers uit "Un homme et une femme" opnieuw bijeen voor een vervolg: "Un homme et une femme, vingt ans déjà".
Anouk Aimée was ook model voor het Parijse modehuis Ungaro.
| Bronnen en referenties: |
|
Dit artikel of een eerdere versie ervan is (gedeeltelijk) vertaald vanaf de [../../../../en/a/n/o/Anouk_Aim%C3%A9e_8370.html Engelse Wikipedia], welke onder de GFDL valt. Zie [../../../../en/a/n/o/Anouk_Aim%C3%A9e_8370.html deze pagina] voor de bewerkingsgeschiedenis. |
