Arnulf I van Vlaanderen
Van Wikipedia
| 889 - 965 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Graaf van Vlaanderen | ||||||
|
||||||
| Graaf van Boulogne | ||||||
|
||||||
|
Arnulf I, bijgenaamd de Grote (889 - 27 maart 965), graaf van Vlaanderen van 918 tot 964, was de oudste zoon van Boudewijn II en van Aelfryth.
Van zijn vader erfde hij het grootste (noordelijke) deel van het graafschap. Na de dood van zijn broer Adalolf legde hij wederrechtelijk de hand op diens erfdeel (933), dat de streek van Terwaan en Boulogne omvatte. Hij wist ook Oosterbant, Artezië, Ponthieu en de streek van Amiens te veroveren, waardoor het graafschap Vlaanderen tot voorbij de Somme reikte.
Uit vrees voor de onbestendigheid van zijn territoriale aanwinsten deed Arnulf een beroep op de clerus om zijn veroveringen duurzaam en eenvormig te maken via een sterke religieuze ideologie. Zo wierp hij zich op als verdediger van de hervormingen die Gerardus van Brogne in de abdijen van zijn graafschap wilde doorvoeren. Uit zijn (tweede) huwelijk met Aleidis (of Adela?, ° 910 - † Brugge 10 oktober 958), dochter van Herbert II van Vermandois en van Adela van Frankrijk, had hij een zoon, Boudewijn III, die over een deel van het graafschap regeerde van 958 tot diens vroegtijdige dood in 962.
Een opstand van de zonen van Adalulf veroorzaakte een bestuurlijke crisis die Arnulf dwong het graafschap toe te vertrouwen aan de Franse koning Lotharius tot de meerderjarigheid van zijn kleinzoon Arnulf II.
[bewerk] Nazaten
- Odo I, graaf van Kamerijk (Cambrai)
- Elftrude (geboren in 935), in 950 gehuwd met Siegfried de Deen, heer van Guines
- Hildegard (935 - 10 april 990), in 945 gehuwd met Dirk II, graaf van West-Friesland
- Egbert (937 - 10 juli 953)
- Boudewijn III
- Luitgard (941 - 29 september 964), in 955 gehuwd met Wichmann II, graaf van Gent
