Gebruiker:Arno Moonen
Van Wikipedia
Arno Moonen werkt momenteel hard aan de weg om op het conservatorium te komen. Hij is momenteel ook actief als gitarist in de band LLAMMA, lichttechnicus en geluidsman. Daarnaast organiseert hij ook het jaarlijkse benefietfestival KukeleKoe mee.
[bewerk] Biografie
Het was 16 oktober 1989, niet de beste tijd van het jaar wellicht, maar gelukkig werd in Eindhoven een klein opdondertje geboren. Later blijkt dit opdondertje Arno te heten en de benjamin te zijn in het gezin van Sissy & Bert Moonen. Zijn twee broers zijn gedurende zijn eerste levensjaren nog niet vervelend (maar later blijkt hier verandering in te komen). Twee keer de tweede klas van de kleuterschool hebben tot nu toe nog geen zichtbare verschillen met zich meegebracht, we houden het er nog steeds op dat hij zo geboren is. Ergens rond groep 4 van het dorpse basisschooltje in zijn woonplaats (waar hij tot op het heden nog steeds woont) Borkel & Schaft begon Arno zich steeds meer voor muziek te interesseren (eerder wellicht ook, hier zijn helaas nog geen bronnen van gevonden). Thuis kregen ze een trompet erbij en dat was het begin van een wellicht niet zo succesvolle, maar in ieder geval muzikale carriëre als koperblazer. De basis kreeg hij voornamelijk van zijn lieftalige moeder te horen en zo speelde hij binnen een zeer kort tijdsbestek het liedje Vader Jacob uit zijn hoofd (zelfs nu weet hij dit wijsje nog). Na een tijdje werd het dan toch maar eens tijd om hier iets mee te gaan doen, les wellicht? Arno ging bij de fanfare en kreeg les op zijn "fantastische" bugel van het, inmiddels niet meer bestaande, merk Schenkelaars.
Net als zijn broeders, kreeg ook Arno les van André Bos en slaagde hij met dikke voldoendes voor zowel zijn A als zijn B examen. En tijdens al deze extreem-jeugdige jaren verslond/kreeg/gebruikte Arno onder andere een kinderdrumstel, een Casio keyboardje en een goedkoop Bontempi drumpadje. Maar vooral, niet te vergeten, hij kreeg een akoestische gitaar, weliswaar van de Intertoys, maar hij heeft hem nog steeds, net als de lesboeken die hij toen ook van zijn ouders kreeg. Ook ging Arno bij het jeugdorkest van de plaatselijke fanfare EMOS (Eendracht Maakt Ons Sterk) en speelde daar voornamelijk de eerste stem. Helaas, werd zijn interesse in computers inmiddels ook groter, waar zijn muzikale interesses onder leden. Na verloop van tijd mocht Arno ook mee gaan doen met het 'grote' orkest, waar hij de 2de stem mede ging bezetten. Maar zoals gezegd, verloederde zijn interesse een beetje en was het nu voornamelijk met vlagen, waardoor hij besloot op te houden met het jeugdorkest.
Ergens in de periode die nu volgde kreeg Arno zijn Antoine Courtois Paris type 154A, waarop hij tot op de dag van vandaag nog steeds speelt en de Schenkelaars ging terug naar de fanfare. Toen ging Dr? met pensioen, Arno was in de tussen tijd naar het HAVO/VWO gegaan op het Hertog-Jan (ofwel de Merendreef) en hij kreeg ook een andere muziekleraar op het Centrum voor Muziek & Dans. Dit werd Rob v/d Hoven, in het begin leek het Arno een aardige gast, maar na verloop van tijd ging hij zich wel wat aan hem ergeren. Zoals Arno zei: "Hij zeurde te veel dat ik meer moest oefenen, terwijl ik dat ook wel wist, maar ja, ik was toen ook nog van plan om met vlag en wimpel m'n Gymnasiumdiploma te halen." Tevens hamerde Rob ook vaak op technische dingen, zoals ademsteun (deed Dré overigens ook) en bepaalde liptechnieken, hiervoor is Arno hem wel dankbaar geweest, omdat dit nog enigszins nuttige informatie was. Ook werd het tijd dat de fanfare weer eens op concours ging, ze besloten in de concertzaal van Enschede op concours te gaan en er volgende een tijd van voorbereiding. Er kwamen extra repetities en studiedagen, gedurende deze periode kreeg Arno (net als de rest van de kleinskopersectie) extra lessen van de Limburger Louis Wilhelmus, die hem nog meer over techniek, maar ook vooral voorbereiding van een concert leerde. Het buzzen werd geïntroduceerd (nuwel "geïntroduceerd", dit keer "officieel" dan toch) en Arno leerde dat het niet verstandig is zuur drinken of cola voor een uitvoering te drinken. Het concours werd goed afgelegd en life goes on.
Op school had Arno ondertussen weer wat nieuwe mensen leren kennen, doordat de leraren hadden besloten dat hij naar de 2de klas van het gymnasium mocht. Via Fabiën leerde hij ook weer Stefan Winter kennen en om een lang verhaal kort te maken zorgde dit er voor dat Arno zich steeds vaker bevond in het veel te kleine pand dat de Muziekwinkel Bijvoorbeeld destijds aan de Dommelseweg had. Yannick bleek drummer te zijn en Fabiën had AMV of iets dergelijks gehad ontdekte hij gedurende dit jaar onder andere en er waren zelfs nog meer klasgenoten met een muzikale achtergrond, maar dat wijkt te veel af dus daar gaan we verder niet op in. Gedurende dit schooljaar heeft Arno toch 2 opmerkelijke meiden waar hij op valt, ten eerste een trompettiste en een tijdje later wordt hij verliefd op een zangeres. Dit zijn enkele van de redenen waarom hij begint met het project IDIM (I Do It for the Music), wat nogal flopt, er waren zat geïnteresseerden, maar niet "de juiste instrumenten" om de basis fatsoenlijk te krijgen.
Rob, zijn muziekdocent op het CMD, besluit een wereldreis te gaan maken en Arno krijgt een muziekdocente, namelijk Rian. Ook zij leert Arno weer het een en ander, maar ook zij vindt dat hij meer moet doen er voor wat zijn techniek is opzich goed alleen zijn amazuur niet. En dat laatste is nogal belangrijk als het gaat om blaasinstrumenten. Uiteindelijk zegt ze zelfs dat hij wellicht beter met les kan stoppen als hij de tijd niet heeft er meer inzet voor te tonen. Arno besluit uiteindelijk ook om dit te doen, achteraf heeft hij hier enigzins spijt van, aangezien hij zijn C al lang en breed had kunnen hebben als hij gewoon maar geoefend had.
Arno mocht op school weer overgaan, besloten zijn docenten wederom en weer zat hij bij zijn beste vrienden in de klas. Een hoop potenti?le vriendinnen bleven ook en helaas werd er in de derde klas geen muziek gegeven. Arno bezwijkt uiteindelijk onder klassieke talen die hem inmiddels helemaal niet meer boeiden en besluit het komende jaar 4 atheneum te doen, wederom besluiten zijn docenten uiteindelijk dat hij dit mag. Hij komt in een totaal nieuwe klas, maar houd uiteraard volop contact met zijn ex-klasgenoten en hij komt bij een paar oude bekenden & nogal wat muzikale mensen in de klas. En misschien nog wel belangrijker hij komt nog meer in de Muziekwinkel en hij heeft dit schooljaar weer muziekles op school. Mede dankzij het optreden van een amateuristisch bandje (althans, dat vindt de CKV docent van Arno) besluit Arno om iets met zijn gitaar te gaan doen en hij besluit binnen een maand zelfs nog om zijn laatste centjes te besteden aan een elektrische gitaar. Dit was ergens rond begin december 2005 en gedurende de gehele kerstvakantie kloot hij wat aan met informatie die hij uit zijn lesboeken en op internet op doet.
Maar dan, hij is helemaal vergeten dat er een optreden gegeven moet worden bij muziek en besluit ongeveer anderhalve week van te voren samen met wat anderen uit zijn klas een eenmalig bandje te vormen. Deze klasgenoten zijn Niek Liebregts (die kreeg het basgitaar om zijn nek geslingerd), Koen Staals (deze werd achter het drumstel gejaagd) en Stefan Lepelaars. Ze besluiten om Seven Nation Army van de White Stripes te gaan doen, het is immers een makkelijk nummer en dat hadden ze nodig aan gezien niemand van hen ook maar 1 les gehad had op de instrumenten die ze nu bespeelden. Rogier en Jan, beiden ook klasgenoten van Arno, besluiten erbij te gaan zingen. Anderhalve week lang wordt er volop gerepeteerd en tijdens een van de laatste repetities krijgen ze eindelijk de kans het nummer een keer helemaal door te spelen. Dan is het zover, de dag van de uitvoering, maar waar is Rogier? Nergens te bekennen en na kort overleg wordt besloten Stefan, die nog nooit de tekst had gezien, te laten zingen. Helaas, dit was niet zo'n succes, Arno miste zijn cue's, doordat Stefan het nummers anders ten gehore bracht, wat geen van beiden echt te wijten valt. Ondanks dit alles weten ze toch nog een dikke voldoende (iets van een 8 op de 10) binnen te slepen.
Bij de fanfare zit Arno ook nog steeds en hij heeft zich inmiddels enigzins omhoog gewerkt, hij speelt nu vaker de eerste stem en hij zit nu voortaan in de voorster rij. Maar wat misschien nog een belangrijke ontwikkeling was, was het ontstaan van LLAMMA. Vlak voor heel dit gedoe betreffende dit optreden had Arno besloten het nogmaals te proberen en vraagt zijn vrienden of ze interesse hebben, welke allemaal instemmen. Om dit verhaal nog wat te verduidelijken zullen we er even bij vermelden dat Fabien een paar weken/een maand, voordat Arno weer met gitaar aan de slag ging, er ook mee was begonnen. Een andere belangrijk detail hierbij is, dat ook zij een optreden moest doen voor muziek en dit samen deden waarbij Roy de zang deed (zonder ooit eerder gezongen te hebben).
Arno is tot op de dag van vandaag nog steeds bandlid van LLAMMA. En zijn voorliefde voor muzikale meiden is gebleven, wat misschien nog belangrijker is, is dat zijn muzikale interesses weer enorm zijn gestegen, nog hoger dan ooit te voor. Overigens, Arno is waarschijnlijk een van de weinige bugelisten die met een effectenpedaal spelen.
[bewerk] Enkele onderdelen van Arno's equipment
Arno gebruikt onder andere de volgende muziekinstrumenten:
- Elektrisch gitaar
- Fender Squier Bullet
- Kempen Guitars Custom Fender-style Telecaster
- Cort CL-200
- Line 6 POD XT Live
- Antoine Courtois Paris 154A Silver
- Oude Schenkelaars Es-hoorn
- Uiteraard een computer met de benodigde hardware
- ...en nog meer!
