ASR Nereus
Van Wikipedia
De Amsterdamsche Studenten Roeivereeniging (ASR) Nereus is een Nederlandse studentenvereniging die in 1885 is opgericht als subvereniging van het ASC/AVSV. In het begin was dit een heren-studenten roeivereniging, die direct al hard aan de weg timmerde. Het eerste blik werd in 1888 binnengehaald, de eerste grote successen waren de vier Varsity overwinningen van 1891 - 1894.
Tegenwoordig is Nereus niet meer de mannen-vereniging van destijds. Na de fusie met Thetis in de jaren zeventig is het vrouwen-roeien een serieus onderdeel van Nereus.
Altijd is er veel aandacht geweest voor het toproeien. Dat blijkt onder meer uit de in totaal 36 Varsity overwinningen. Internationaal blies en blaast Nereus sterk mee. Dat blijkt onder meer uit de overwinningen op Henley in 1895, 1969 en 2004.
Ook is Nereus hofleverancier voor de Nederlandse nationale ploegen. De afvaardiging van Nereus naar de laatste Olympische Spelen (Athene 2004) was 9 man/vrouw sterk.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
De Amsterdamsche Studenten Roeivereniging (ASR) Nereus werd op 10 december 1885 opgericht door mr. J. Schölvinck, oud-rector van het Amsterdamsche Studenten Corps. Na een korte opstartperiode wordt in 1888 het eerste blik binnengehaald, gevolgd door vier opeenvolgende Varsity overwinningen vanaf 1891. Het eerste internationale succes in Hamburg in datzelfde jaar en het winnen van de Thames Cup in Henley in 1895 tekenen de definitieve doorbraak van Nereus.
Onder leiding van Piet Keukenschrijver behaalde Nereus veel successen met als hoogtepunten de Varsity overwinning van 1907 en 1910. Na een rustige periode werden wederom successen geboekt, ditmaal door de skiffeur Pott. Ondanks de moeilijke omstandigheden van de Eerste Wereldoorlog kon Nereus zich goed handhaven. Door de grenzenloze inzet van Zuid-Afrikaanse studenten won Nereus in 1916 de Varsity. Eind jaren twintig speelden twee slagen een belangrijke rol. Frits Kuipers zorgde voor Varsity overwinningen in 1919 en 1921. In 1922 won hij bovendien de Koninklijke Hollandbeker in de twee zonder, samen met Jos Dirken. De fakkel werd in 1924 overgedragen aan Simon Bon, die als slag van de Nereus acht in datzelfde jaar Europeesch Kampioen werd. Op de Varsity wist Nereus in de jaren dertig vier maal in het hoofdnummer te winnen: 1931, 1932, 1934 en 1935.
De jaren dertig kenden veel successen, waaronder nationale kampioenschappen en buitenlandse wedstrijden. Slechts de Olympische Spelen vormden een uitzonderling evenement. De grote leider was slag Simon de Wit, die samen met stuurman Hallie ploeg na ploeg naar de overwinning leidde. Aan deze successen kwam met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog een eind. Het botenhuis werd afgebroken, waardoor Nereus aan een comeback in donkere catacomben moest werken.
In 1950 lukte het een acht te sturen naar Milaan, waarvan een deel een uitzending kreeg voor deelnamen aan de Olympische Spelen van 1952 te Helsinki. Het nieuwe boothuis luisterde de Varsity overwinning van 1953 op. Na een relatief rustige periode behaalden de Jonge Acht en de Oude Vier in 1957 de finale van de Europesche Kampioenschappen in 1957 in Duisburg.
Het hoogtepunt werd in 1958 bereikt met de Varsity overwinning, vier nationale titels en een uitzending naar de EK in Poznan. Het succes van de Varsity werd het jaar erna herhaald met de Fehmers vier, die bovendien zilver won op de EK in Macon. Ondertussen kwam het lichte roeien van de grond en boekten ook dames progressie.
Het zilver op de EK van 1959 was het begin van een lange reeks overwinningen. We noemen er enkelen: elf Head overwinningen, Varsity overwinningen in 1962, 1965, 1966, 1969 en 1971. Met uitzondering van 1970 werd ieder jaar een uitzending verdiend naar EK, WK of naar de Olympische Spelen. Bij laatstgenoemde evenementen werden een gouden, twee zilveren en twee bronzen medailles behaald. De lichte heren behaalden zilver en de dames twee maal brons.
Evenals grote veranderingen in de maatschappij vonden binnen Nereus veranderingen plaats. De ASR Nereus werd toegankelijk voor niet corpsleden. Bovendien fuseerde Nereus met Thetis. Het dames roeien vormden samen met het lichte roeien en het scullen nieuwe aspecten van Nereus. In de jaren zeventig bood Nereus kranig weerstand tegen de nationale equipe. Met zes achtereenvolgende Head overwinningen, een Varsity overwinning in 1977 en 1979, twaalf nationale titels en vier uitzendingen was Nereus de meest prominente roeivereniging.
De lichte acht werd opgebroken, twee roeiers gingen naar de nationale acht om deze te versterken. Met de Nereiden aan boord werd de vijfde plaats op de WK van 1975 omgezet in drie medailles. De dames waren zeer succesvol in de vier met en in de twee zonder. Een gouden medaille op de WK van 1973, twee zilveren en twee bronzen medailles spreken boekdelen. Nereus staat bekend om zijn organisatorische capaciteiten. Dit blijkt uit de oprichting van de Heineken Roei Vierkamp en de Bosbaan regatta van 1982 en 1990.
In 1989 wisten drie Nereiden en Rotterdammer Maasdijk goud te behalen op de WK van Bled in de dubbelvier. Samen met twee talentvolle juniorroeiers werd na twaalf jaar de Varsity in 1991 gewonnen. In ditzelfde jaar werd het meerjarenplan van coach Wim Keizer opgezet. Dit plan wierp in 1993 en 1994 zijn vruchten af door Varsity overwinningen in 1993 en 1994. Het uiteindelijke doel werd behaald op de wereldkampioenschappen van 1994 in Indianapolis waar de Nereus vier met brons behaalde.
Een van deze vier roeiers, Michiel Bartman, behaalde in de nationale acht zilver op de WK in Tampere. Als slag leidde Bartman Nereus driemaal naar de overwinning, iets wat slechts door groten als Van Leeuwen en Simon de Wit was bereikt. Bartman wist een positie in de Holland Acht te krijgen evenals Nereid Diederik Simon. Zij behaalden als eerste Nederlanders een gouden medaille in de heren acht op de Olympische Spelen.
Onder leiding van Diederik Simon behaalde Nereus in 1998 de 33-ste Varsity overwinning. In datzelfde jaar behaalde Christine Vink in de dames vier zonder de bronzen medaille op de WK in Keulen. Op de Olympische Spelen van 2000 in Sydney werd Nederland door negen Nereïden vertegenwoordigd. Drie daarvan behaalden een zilveren medaille: Bartman en Simon in de dubbelvier en stuurvrouw Martijntje Quik in de dames acht. In 2001 is het gebouw verrijkt met een indoor krachttrainingsruimte, hetgeen de roeiers nog beter in staat zal stellen de successen uit het verleden te evenaren. Hiermee is een goed begin gemaakt door het Varsity-vaandel weer naar Amsterdam te halen in 2002. Dezelfde ploeg (Gijs Vermeulen, Tijs Groot, Thomas Dirksmeier, Gerard van der Linden en stuurvrouw Mai Thieme) herhaalde dit gouden kunstje eveneens in 2003, een unicum in de geschiedenis van de Varsity.
Op de weg naar de Olympische Spelen van Athene in 2004 behaalden de Nereus lichte dames dubbeltwee (Marit van Eupen & Kirsten van der Kolk) regelmatig medailles in de World Cup. Ook Gerard van der Linden en Ivo Snijders roeiden voorin mee met de wereldtop. Michiel Bartman, Diederik Simon, Gijs Vermeulen en stuurman Chun Wei Cheung besloten uiteindelijk in de Holland Acht plaats te nemen. Daarnaast wist de Ouderejaars Zware Nereus-sectie te winnen op de Henley Royal Regatta. Terwijl zij de Temple Challenge Cup in de handen hielden, won hun coach Diederik Simon samen met slagman Michiel Bartman, Gijs Vermeulen en stuurman Chun Wei Cheung ook nog eens de Grand Challenge Cup in de Holland Acht.
Onder leiding van Mark Emke wisten zij in Athene een zilveren medaille te behalen. Sarah Siegelaar behaalde brons in de dames acht, Marit van Eupen & Kirsten van der Kolk behaalden als volledige Nereusboot eveneens brons. De lichte heren Gerard van der Linden en Ivo Snijders grepen in het vierzonderveld op 0,05 seconde naast het brons.
De laatste twee wisten het jaar erna, in 2005, samen met Gijs Vermeulen, Jan Rog en stuurvrouw Jacqueline Nijzink, het Varsitygoud te veroveren. Hiermee kwamen Vermeulen en van der Linden op het magische aantal van drie Varsityoverwinningen, waarbij Vermeulen altijd de slagpositie heeft bezet.
Ook zat Vermeulen vanaf 2005 op slag in de nationale vierzonder, die op de Wereld Kampioenschappen van 2005 (Gifu, Japan) en 2006 (Eton, Engeland) een respectievelijk zilveren en bronzen medaille behaalde. Een absoluut hoogtepunt werd in deze jaren echter gevormd door Marit van Eupen, die in zowel in Gifu als in Eton de wereldtitel in de lichte damesskiff veroverde.
Het jaar 2006 had voor Nereus ook een zwarte pagina. Stuurman Chun Wei Cheung keerde na het WK in Eton terug met vermoeidheidsklachten. Uit medisch onderzoek bleek vervolgens dat hij leed aan een zeer zeldzame, agressieve vorm van leverkanker. Hij overleed twee maanden later in Amsterdam op 34-jarige leeftijd. Enkele uren voor zijn overlijden was hij benoemd tot lid van verdienste van Nereus.
[bewerk] Bekende leden van Nereus
- Iwan Vanier
- Michiel Bartman
- Chun Wei Cheung
- Marit van Eupen
- Diederik Simon
- Gijs Vermeulen
- Roel Luynenburg
- Ruud Stokvis
[bewerk] Activiteiten
Nereus is organisator van een aantal grote internationale en nationale evenementen, te weten:
- Maart: Heineken Roeivierkamp
- April: Nereus Carpit Noctem
- Mei: ThetisSprints
- December: Nederlands / Europees Kampioenschap indoorroeien
[bewerk] Literatuur
- Nereus 1885-1985, een eeuw toproeien, jubileumuitgave van roeivereniging A.S.R.V. Nereus, Amsterdam, 1985.
[bewerk] Externe links
| {{{afb_links}}} | Koninklijke Nederlandsche Studenten Roeibond | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
| {{{afb_links}}} | Zie ook: | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
|
