België-route
Van Wikipedia
De België-route is een methode om de Nederlandse regels op het gebied van gezinshereniging te ontvluchten door enige tijd met de echtgenoot of echtgenote samen in België te wonen. Een minder bekende en nieuwere naam voor België-route is EU-route omdat de België-route zich niet beperkt tot alleen België maar de hele EU. Omdat de tegenwerking en bureaucratie in België steeds groter wordt, is de Duitsland-route in opmars, waar de procedures en formaliteiten momenteel veel minder zijn.
Bij de België-route wordt er gebruik gemaakt van het Europees recht. Het Europese recht is soepeler op het gebied van gezinshereniging dan de Nederlandse wetgeving op dit gebied.
[bewerk] Wie heeft het bedacht
Het is onbekend wie de term voor het eerst gebruikt heeft of wie het voor het eerst toepaste.
De België-route is vooral bekend geworden door de website www.buitenlandsepartner.nl.
[bewerk] Waarop is de België-route gebaseerd?
Toen de EG werd opgericht, werd daarbij een bepaling opgenomen over het recht op vrij verkeer van werknemers tussen lidstaten. Inmiddels zijn deze rechten uitgebreid naar alle burgers van de EU en zijn ze niet langer voorbehouden aan werknemers, maar hebben alle EU-burgers recht op vrij verkeer. Dit alles is inmiddels vastgelegd in EG-verdragen over het vrije verkeer van personen.
Iedere burger van een lidstaat van de EU is automatisch EU-burger. Wanneer deze gebruik maakt van het recht op vrij verkeer van personen wordt hij/zij ook aangemerkt als gemeenschapsonderdaan.
[bewerk] Voordelen van het gemeenschapsonderdaan zijn
Het grote voordeel van het gemeenschapsonderdaan zijn ondervind je zowel als je je in een ander EU-land gaat vestigen, als ook bij terugkeer naar Nederland. Volgens het gemeenschapsrecht hebben de huwelijkspartner en het gezin van de gemeenschapsonderdaan nl. diezelfde gemeenschapsrechten, zolang hun verblijf afhankelijk is van dat van de gemeenschapsonderdaan. Zij ontlenen die rechten dan aan hem/haar. Dit geldt dus ook als deze getrouwd is met een buitenlandse partner van buiten de EU. Onder het gezin vallen ook kinderen tot 21 jaar en eventuele ouders, vooropgesteld dat die door de EU-burger worden onderhouden.
[bewerk] Nadelen van het gemeenschapsonderdaan zijn
Wanneer je gemeenschapsonderdaan bent heb je geen recht meer op een volledige sociale uitkering, maar hooguit in aanvullende zin. (49%).
[bewerk] Hoe werkt het
Om van de België-route gebruik te maken moet degene die een legaal verblijf in de Europese Unie heeft, getrouwd zijn om zijn of haar partner dezelfde rechten te laten krijgen als hij- of zijzelf. Vervolgens moet diegene bewijzen dat hij of zij gemeenschapsonderdaan is, door gebruik te maken van het Europese recht. Dit wordt dan gedaan door (tijdelijk) in een ander EU-land te gaan wonen. Meestal wordt 6 maanden aangehouden, maar over de minimale verblijfsduur is niets vastgelegd. Dat andere land wordt het gastland genoemd. In het gastland kan beide partners onmiddellijk hun EU-rechten en gemeenschapsonderdaanrechten uitoefenen en een verblijfskaart aanvragen. Bij terugkeer naar Nederland blijft het gemeenschapsrecht van toepassing. Aangezien Europese regelgeving voorrang heeft boven nationale regelgeving is bij terugkeer naar Nederland dan niet meer het nationale vreemdelingenbeleid van toepassing, maar valt men, net als EU-onderdanen uit een ander EU-land die in Nederland zijn komen wonen, onder de veel soepelere Europese regels voor gezinshereniging en -vorming.
In België is het niet nodig om deze omslachtige route te volgen om dezelfde rechten als de Belgische partner te krijgen.
[bewerk] Discriminatie van eigen onderdanen
Het Europees Recht gaat boven Nationaal Recht. Toch staat het elk lidstaat vrij, om haar eigen onderdanen aan strengere regels te onderwerpen. Deze zogeheten „omgekeerde discriminatie” kan door het Gemeenschapsrecht niet worden verholpen, omdat deze het gevolg is van de beperkte bevoegdheid van de Gemeenschap. De verplichting tot liberalisering, zoals dat staat in het Gemeenschapsrecht, heeft namelijk volgens de geldende jurisprudentie van het Hof in beginsel alleen betrekking op het grensoverschrijdende verkeer. Welke dus exact de noodzaak aangeeft waarom het nodig is om (tijdelijk) in het buitenland te wonen, alvorens je gebruik mag makenvan het Europees recht.
[bewerk] Wat zegt de minister van vreemdelingenzaken en integratie, Rita Verdonk er van?
Uit de brief van Minister Rita Verdonk aan de Tweede Kamer der Staten-Generaal van 8 december 2005 (Kamerstuk 29 700, nr. 31)
De term België-route is eigenlijk een fenomeen dat zich in theorie uitstrekt tot de hele Europese Unie. Het gaat als volgt in zijn werk. Een Nederlander (eventueel genaturaliseerd) vestigt zich tijdelijk in België. Door daar bijvoorbeeld te gaan werken of studeren maakt deze Nederlander gebruikvan het Europese recht van vrij verkeer van personen en ontleent zodoende rechten aan het gemeenschapsrecht (hij/zij wordt gemeenschapsonderdaan). Vervolgens doet deze in België gevestigde Nederlander een aanvraag tot gezinsvorming of gezinshereniging met een gezinslid uit een derde land dat nog geen wettig verblijf in die andere lidstaat heeft.
In dat geval past België gemeenschapsrecht toe. Dit houdt in dat de betrokkenen weliswaar moeten voldoen aan een inkomensvereiste en een woonruimtevereiste, maar hoeven niet te beschikken over een machtiging tot voorlopig verblijf. Ookworden geen eisen gesteld op het gebied van inburgering. De exacte voorwaarden worden omschreven in de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen. De mogelijkheid voor Belgen en EER-onderdanen voor gezinshereniging en gezinsvorming wordt geregeld in artikel 40 van deze wet. Meer uitleg over het recht op gezinshereniging wordt verstrekt in de omzendbrief (vergelijkbaar met de circulaire in Nederland) van 11 juli 2001 betreffende de documenten die moeten worden overgelegd om een visum te verkrijgen met het oog op het sluiten van een huwelijkin België of om een visum voor gezinshereniging te verkrijgen op grond van een huwelijk voltrokken in het buitenland.
Daarnaast heeft de toenmalige Belgische Minister van Binnenlandse Zaken, de heer Duquesne, een omzendbrief gezonden inzake de aanvraag tot verblijf of vestiging in België. Deze omzendbrief van 21 oktober 2002 betreft de aanvraag tot verblijf of vestiging in België door de familieleden van een onderdaan van een lidstaat van de EER of van een Belg, die niet in het bezit zijn van de vereiste documenten om het Belgisch grondgebied te mogen betreden. Hiermee heeft de Belgische overheid uitvoering willen geven aan het arrest van het Hof van Justitie van de EG in de zaakMRAX (HvJ zaakC-459/99 van 25 juli 2002) waarbij bepaald werd (voor zover hier van belang) dat een lidstaat een onderdaan van een derde land geen toegang mag ontzeggen of een verblijfsvergunning mag weigeren enkel op grond van het feit dat die persoon geen geldige identiteitskaart, geldig paspoort of in voorkomend geval een visum, kan overleggen. Het is voldoende dat betrokkenen kunnen aantonen gehuwd te zijn of anderszins een familierechtelijke betrekking tot elkaar te hebben.
Al met al zijn deze regels aanmerkelijk soepeler dan de eisen die Nederland stelt ten aanzien van (huwelijks)partners, met name waar het gezinsvorming betreft, van Nederlanders. Dat geldt in versterkte mate na inwerkingtreding van de Wet inburgering in het buitenland.
Zodra de echtgenoot van de in België verblijvende Nederlander in het kader van gezinsvorming legaal verblijf heeft gekregen in België, heeft hij of zij een afgeleid recht op vrij verkeer en vrije vestiging op grond van het gemeenschapsrecht. Op basis van het vrij verkeer van personen kan de gezinsband die in één lidstaat van de Europese Unie bestaat en waaraan rechten worden ontleend, in beginsel niet worden verbroken doordat de Europese onderdaan (in dit geval de Nederlander) zich verplaatst naar een andere EU lidstaat. I.c. kan het in België gevormde gezin zich dus als zodanig naar Nederland verplaatsen en hoeft daarbij slechts aan beperkte eisen te voldoen. Deze eisen zien op het aantonen van de gezinsband, de afwezigheid van gevaar voor de openbare orde en nationale veiligheid en een beperkte inkomenseis waaraan in elk geval wordt voldaan als geen beroep wordt gedaan op de openbare kas. De echtgenoot kan aldus niet worden onderworpen aan het Nederlandse mvv-vereiste en dus binnenkort de vereiste inburgering in het buitenland. Ook worden zij na inreis niet inburgeringsplichtig in Nederland, aangezien zij hun verblijfsrecht ontlenen aan het gemeenschapsrecht inzake het vrije personenverkeer en verplichte inburgering daarop een ontoelaatbare beperking zou vormen.
Het is van belang op te merken dat hetgeen hier omschreven is, niet in strijd is met nationaal of gemeenschapsrecht. Er is, indien de voorwaarden worden nageleefd, dan ook geen sprake van misbruik. Het vrije verkeer van personen binnen de Unie en het vervallen van binnengrenzen is een belangrijke verworvenheid van het Europese integratieproces. Daaraan wil ik dan ook geen afbreukdoen.
[bewerk] Redenen om van de België-route gebruik te maken zijn
Redenen om van de België-route gebruik te maken zijn:
- Geen of een mildere inkomenseis.
- Geen leeftijdsbeperking van 21 jaar. Getrouwd zijn OF een geregistreerd partnerschap OF samen een EU-kind hebben is voldoende.
- Veel goedkopere verblijfsvergunning, of zelfs gratis.
- Xenofobe klimaat in Nederland.
- Geen MVV-vereiste (Machtiging tot Voorlopig Verblijf), ook niet bij terugkeer in Nederland als gemeenschapsonderdaan.
- Geen inburgeringsplicht.
- Geen inburgeringsexamen.
- Geen toestemming nodig van de overheid om te mogen trouwen met je partner van buiten de EU.
- Snellere procedure.
- Simpeler procedure. Minder documentatie nodig.
