Bibliotheek TU Delft
Van Wikipedia
De Universiteitsbibliotheek van de Technische Universiteit Delft op de campus van de universiteit in de Wippolder is opgeleverd in 1997. Het project werd ontworpen door het Delftse ingenieursbureau Mecanoo. (De voormalige universiteitsbibliotheek, gelegen in de Binnenstad, werd in 1997 gesloten en omgebouwd tot appartementencomplex.) De bibliotheek ontving in 1998 de Nationale Staalprijs in de categorie Gebouwen met een stalen of hybride draagconstructie vooral vanwege het bijzondere gebruik van staal in alle verschillende onderdelen van de constructie.
De bibliotheek is ingedeeld in ruimtes met verschillende functies en activiteiten. De centrale hal biedt ruimte om laatste nummers van tijdschriften en boeken te raadplegen. Oudere uitgaven en verzamelingen worden in de halfverzonken lagere verdieping opgeslagen en kunnen worden opgevraagd. Díe verdieping is niet voor het publiek toegankelijk. Faculteitspecifieke boeken en tijdschriften worden beheerd op satellietbibliotheken in faculteiten.
Op de wel publiekelijk toegankelijke verdieping van de bibliotheek is een uitleenbalie, en er zijn computers beschikbaar voor algemeen gebruik: óf voor het raadplegen van de databank van de bibliotheek, óf om bijvoorbeeld via internet informatie te zoeken.
In de bibliotheek is een aparte ruimte ingericht met computers voor studenten, en er zijn verschillende studie- of vergaderruimtes die voor studenten gratis te reserveren zijn. In het midden van de bibliotheek bevindt zich "de kegel": een vide, naar boven open in het midden, met vier verdiepingen eromheen, met op elke verdieping ruimte met tafels en stoelen om te studeren. De vide loopt kegelvormig toe naar boven, samen met de puntvorm van het dak.
De oostwand van de centrale hal is bedekt met kasten, van vloer tot plafond over vier verdiepingen, met boeken. De noordkant is een muur van glas om buitenlicht binnen te laten. De zuidkant zijn kantoren. De hoofdingang is aan de westkant.
Het gebouw heeft een schuin dak dat van het maaiveld oploopt naar boven. Het is bedekt met gras, en met enige banen van grote rechthoekige tegels ter decoratie. Dit dak kan vrijelijk betreden worden en als er voldoende sneeuw is als skihelling gebruikt worden.
[bewerk] Problemen
Bij het ontwerpen van het gebouw werd aan nogal wat ergonomische beginselen niet voldaan:
- voor menig bibliotheekbezoeker zijn de traptreden naar de hoofdingang van de bibliotheek, óf net te smal voor één voetstap, óf net te breed voor een stap op twee treden.
- Bij nat weer kan het loopoppervlak gevaarlijk glad worden. Om bezoekers te helpen moest daarom later een leunig aangebracht worden.
- Rolstoelgangers kunnen niet via de hoofdingang naar binnen vanwege de traptreden en moeten van de personeelsingang gebruikmaken.
- Bij de deuren van de ingang, meerdere, van glas in een aluminium frame, is niet duidelijk of onmiddellijk te zien waar men moet duwen om een deur te openen, omdat het frame zowel links of rechts, aan de duwkant en de scharnierkant, er hetzelfde uitziet.
- De opening en sluitingstijden van de bibliotheek staan op de deuren van de feitelijke ingang aangegeven. Om bij de deuren te komen moet men eerst vele tientallen meters de trap oplopen en even zo ver een pleintje oversteken. Menig bezoeker moet zich de moeite getroosten die vele tientallen meters af te leggen om erachter te komen dat de bibliotheek op dat moment gesloten is. Informatie over openingstijden onderaan de trap zou gebruiksvriendlijk zijn.
- Het raadplegen van boeken is voor lijders aan hoogtevrees erg moeilijk door de open structuur van de boekenwand waar men van vierhoog de grote hal inkijkt.
- De computerruimtes voor studenten bevinden zich achter het glas van de noordwand. Licht van buiten en het turen naar computerschermen gaan niet goed samen als gevolg van reflectie van licht op het scherm. Daarentegen hebben de studieruimtes in de kegel zeer weinig natuurlijke lichtinval en moeten dan ook voorzien worden van kunstlicht. Een onlogische rolverdeling: andersom zou logisch geweest zijn.
- Het grasdak van de bilibiotheek is vooral gericht naar het zuidwesten en krijgt vooral in hete, droge zomers te maken met uitdrogingsverschijnselen. Een complex systeem van bewatering probeert dit euvel te ondervangen.
- De schuinoplopende, overhangende glazen wanden, een trend in de laat twintigste eeuw, maken het glazenwassers niet gemakkelijk om het zicht vanuit het gebouw helder te houden. Hydraulische liften en andere kunstgrepen moeten hiervoor ingezet worden.
[bewerk] Incident
Spoedig na de opening van de nieuwe bibliotheek werd deze gebruikt voor een protestactie. Ter gelegenheid van protesten over een nieuwe WUB-regeling, die de macht van studenten- en ondernemingsraad op het universiteitsbeleid zou inperken, werd dit protest door enkele studenten kracht bijgezet door de kegel van het gebouw van een droevig kijkende, levensgroot geverfde smiley te voorzien. Vervolgens werden flyers uitgedeeld met een tekening van deze droevig kijkende kegel, met daaronder de tekst: "We krijgen er een punthoofd van". Nadat hun punt was gemaakt, hebben de daders een dag later zelf de kegel schoongeborsteld.
