Bud Powell
Van Wikipedia
Bud Powell (27 september 1924 – 31 juli 1966) wordt algemeen gezien als een van de beste en meest invloedrijke pianisten in de geschiedenis van de jazz. Hij speelde een sleutelrol in de ontwikkeling van de bebop. Zijn virtuositeit als pianist leverde hem de bijnaam Charlie Parker van de piano op.
Powells vader was eveneens pianist, en Bud leerde bij Thelonious Monk, die zijn compositie "In Walked Bud" aan Powell opdroeg. Powells eerste opnamen werden gemaakt met de Cootie Williams Band in 1944, toen hij 20 jaar oud was, en zijn laatste opnamen stammen uit 1964 op Birdland na zijn terugkeer naar de VS na enkele jaren in Europa.
Tijdens zijn leven leed Powell aan verschillende geestesziekten, die kunnen zijn ontstaan bij een mishandeling door de politie in zijn jeugd. Hij werd herhaaldelijk opgenomen in psychiatrische inrichtingen waar hij werd behandeld met elektroshock-therapie.
Over het algemeen worden zijn opnames voor Blue Note, van 1949 tot 1958, als zijn beste beschouwd, hoewel ook twee sessies voor Roost (in 1947 en 1953) en de eerste opnames voor Verve van 1949-51 klassiek zijn.
[bewerk] Composities
- Un Poco Loco
- Tempus Fugue-It (aka Tempus Fugit)
- Dance of the Infidels
- Bouncing with Bud
- Cleopatra's Dream
- Hallucinations
- Celia
[bewerk] Opnames op CD
- The Complete Blue Note and Roost Recordings
- The Amazing Bud Powell, Volume One (remastered version)
- Jazz Giant
- The Definitive Bud Powell
[bewerk] Externe links
- www.jazzdisco.org/bud Bud Powell discografie
- www.budpowelljazz.com Website over Bud Powell (met mp3-samples)
| {{{afb_links}}} | Jazz | {{{afb_rechts}}} |  |
|---|---|---|---|
|
Jazzmusici · Jazzband · Jazzalbum · Jazznummer - Jazzstijl · Jazzmuziektheorie |
