Buizingen

Van Wikipedia

Buizingen is een dorp en sinds 1 januari 1977 deelgemeente van Groot-Halle en behoort tot de Belgische provincie Vlaams-Brabant.

Voor de komst van de eerste spoorlijn Brussel-Zuid - Tubeke in 1840 bestond het huidige Buizingen uit twee dorpen; Buizingen (Buysinghen) en Eizingen (Eysinghen). Het centrum en de kerk van Eizingen lagen exact op de as waar de spoorlijn zou komen waardoor zowat het hele dorp, dat toen slechts een 130-tal protesterende bewoners telde, plaats moest maken voor de metershoge spoorwegberm. Eizingen bestond niet meer en het hele grondgebied werd sindsdien Buizingen genoemd.

Buizingen telde tijdens de fusie met Eizingen ongeveer 460 inwoners. Daarna evolueerde het oorspronkelijk landelijke dorp, door de toestroom van Eizingenaars en de groeiende industrialising van de Zennevalei, naar een industriegemeente met een bevolkingsaantal van 2164 in 1923. Nu telt Buizingen ongeveer 5300 inwoners.

Geografische gegevens: 50,735° noorderbreedte, 04,248° oosterlengte.

[bewerk] Wapenschild

Wapenschild Buizingen

In zilver drie leeuwenkoppen, afgerukt van de keel, getongd en gekroond van lazuur. De gemeente Buizingen nam op 20 oktober 1932 het wapen aan van de familie van Varick, die eigenaars waren van Buizingen, Eizingen en Huizingen tussen 1623 en 1784.

De van Varicks waren oorspronkelijk afkomstig uit Gelderland (Nederland), waar zij heer waren van Varik. Dit wapen zou daar al sinds 1357 gekend zijn. De gemeente Varik had hun wapen eveneens overgenomen.

[bewerk] Kerk zonder toren

Sint-Vincentiuskerk Buizingen (Kerk zonder toren)

Buizingen is bij velen bekend om zijn kerk zonder toren. Het oorspronkelijke kerkje van Buizingen stond tegenover de ingang van het toenmalige kasteel uit de 15e-17e eeuw. Door de komst van de Eizingenaars en de bevolkingsexplosie werd dit kerkje vlug te klein voor de ruim 2000 parochianen en werd het afgebroken in 1902. Ondertussen werd de nieuwe, grotere en huidige Sint-Vincentiuskerk gebouwd die op 11 oktober 1904 werd ingehuldigd. De toren raakte echter nooit voltooid waardoor Buizingen het tot op vandaag zonder spits moet stellen. Dit gaf dan ook aanleiding tot het gezegde: “In Buizingen zijn ze geschoren, want ze hebben een kerk maar geen toren”.

Van de parochie van Buizingen wordt reeds gesproken rond de 9e eeuw. Voor de afbraak van de voormalige kerk in 1902 was ze al eens terug opgebouwd in 1758. De huidige Sint-Vincentiuskerk is ook trots op zijn geklasseerd 18e eeuwse Van Peteghemorgel (Familie Van Peteghem). Naast het orgel zijn er ook nog andere verwijzingen terug te vinden naar de vorige kerk (verschillende beelden en één van de klokken) en ook naar de kerk van Eizingen (de tweede en nu meer dan 350 jaar oude klok).

Na de aanhoudende bevolkingstoename werd ook de Sint-Vincentiuskerk te klein om alle parochianen op te vangen. In 1951 werd daarom de Don Boscokerk gebouwd op de grens tussen Buizingen en Huizingen.

[bewerk] Buizingse feesten

Kasteel van Buizingen (Jeugdhuis Eenders)

Elk jaar organiseren de Buizingse culturele vereniging i.s.m. de Verenigde Handelaars een groot dorpsfeest; de Buizingse feesten. Het streefdoel is om een Buizings feestweekend samen te stellen met evenementen voor alle Buizingenaren (en andere Groot-Hallenaren) waar elk jaar weer naar wordt uitgekeken.

[bewerk] Buizingen op tv

Als deelgemeente van Halle is het niet meer als normaal dat ook Buizingen regelmatig opduikt in de populaire één-serie Witse. De mooie groene omgeving van het Pajottenland is voor deze reeks het ideale decor en hoewel vooral Halle steeds wordt vermeld in de serie is het toch in Buizingen dat Commissaris Witse woont en waar ook zijn stamcafé gelegen is. Buizingen; de rustige en vreedzame tegenpool van het bruisende en criminele Halle van op tv.