Capelse Veer
Van Wikipedia
De strijd bij het Capelse Veer (ook wel genoemd Capelsche Veer / Kapelsche Veer / Fall Braun) is een typisch voorbeeld van een staaltje zinloze oorlogsvoering. In de winter van 1944/1945 onderneemt Hitler een wanhoopspoging om de geallieerde opmars te stoppen: het Ardennenoffensief. Hitler wil onder meer de haven van Antwerpen terug veroveren en hiervoor start operatie Fall Braun.
Duitse pantserdivisies proberen vanuit Aken door België op te rukken richting Antwerpen en in het nog bezette Land van Heusden en Altena in Noord-Brabant graven eenheden van de 711e infanteriedivisie zich in om een steunpunt te vormen. Dit steunpunt is gelegen aan de Noordzijde van de Bergse Maas ter hoogte van het veer tussen Capelle en Dussen.
Op 16 december 1944 starten de Duitse militairen in de Ardennen hun laatste grote offensief. In Noord-Brabant slagen Duitse parachutisten de daarop volgende nachten er in een gebied te veroveren aan de overkant van de Bergse Maas. Dit betrof een bruggenhoofd in de Overdiepse Polder bij het dorp Capelle. De Duitse parachutisten graafden zich hier in en verkregen zo een goede verdedigingspositie gezien het relatief vlakke landschap. Hun Duitse generaal Kurt Student wilde dit bruggenhoofd onder geen beding opgeven en aanvullend zijn jonge soldaten hier gevechtservaring op laten doen. De parachutisten werden ondersteund door de Duitse troepen aan de andere kant van de Bergse Maas in het Land van Heusden en Altena.
De geallieerden (Polen, Britten, en Canadezen) probeerden vanaf eind december 1944 met alle beschikbare middelen de Duitsers te verdrijven van het bruggenhoofd. Het werd een prestige strijd op leven en dood. Er werden in totaal vier aanvallen uitgevoerd, waarvan de laatste een week lang duurde. De geallieerden stuurden zelfs 60 kanovaarders naar de Bergse Maas om onder dekking van een rookgordijn de vijand in de rug aan te vallen. Ze kwamen bijna allemaal om het leven, mede omdat het rookgordijn totaal niet effectief was. De geallieerden hadden met name te kampen met het polderlandschap: dit bood weinig dekking tegen het Duitse geschut. Verder kampten veel soldaten ook met bevriezingsverschijnselen: het was namelijk een strenge winter.
In de loop van januari 1945 achtte de Duitse Generaal Hermann Plocher het niet langer verantwoord het bruggenhoofd te handhaven. Hij slaagde er echter niet in Generaal Student van gedachten te veranderen. Uiteindelijk werd eind januari 1945 Student als bevelhebber vervangen door Generaal Blaskowitz, die besloot het bruggenhoofd Capelse Veer te ontruimen. Uiteindelijk vertrokken in de nacht van 30 op 31 januari de Duitse parachutisten.
Er is een lange zinloze strijd geleverd om het Capelse Veer: het bruggenhoofd bleek bij nader inzien van geen enkel belang te zijn geweest na het mislukken van het offensief in de Ardennen begin januari 1945. Men spreekt van een verliescijfer van aan beide kanten bijna 1200 mannen. Verder was er door inslagen veel schade in de dorpen in de omgeving van het veer.
Bij het Capelse Veer stond een woning met diverse wilgen er om heen. Op een wilg na zijn al deze wilgen verwoest tijden de gevechten. Deze wilg staat er nu nog steeds. Bij deze wilg is een gedenkteken geplaatst ter herinnering aan deze zinloze strijd. Het is te vinden op de weg naar het pontje tussen Capelle en Dussen (afslag 36 A59).
