Cassetterecorder

Van Wikipedia

De cassetterecorder is ontwikkeld in de jaren zestig en was bedoeld als een alternatief voor de grote bandrecorders. Door het samenbrengen van twee spoeltjes in een kleine plastic houder werd het gebruik van magnetisch band als medium ineens geschikt voor de grote massa.

De naam van het medium was voluit audio compact cassette. De bijbehorende apparatuur was zowel in alleen afspelende versie te verkrijgen (cassette-speler, tot in de jaren negentig o.a. het primaire afspeelapparaat in auto's), maar ook in opnemende- en afspelende vorm. Deze laatste vorm was ook bekend als cassettedeck, waarmee meestal een breed, stationair apparaat werd bedoeld (bijvoorbeeld standaard mini, midi, 43 of 50 centimeter breed).

Een cassetterecorder leest de magneetband met een snelheid van 4,75 cm per seconde. Het is erg belangrijk om deze snelheid constant te houden om het geluid niet te vervormen.

In de jaren tachtig vormde de komst van een kleine draagbare cassette-afspeler in de vorm van een Walkman een opleving van gebruik van de cassette, zij het dan als afspeelmedium. Door zelf opnames te maken van de radio, eigen langspeelplaten en later compact discs kon men in een klein apparaat overal luisteren naar eigen favoriete muziek. Later werd met de komst van kleine cd-afspelers de aanduiding 'Walkman' een aanduiding voor zowel cassette- als cd-afspelers.

Door de opkomst van eerst de cd (als afspeelmedium) en later de cd-rom (als opname- èn afspeelmedium) is de rol van de cassetterecorder vrijwel ten einde gekomen.

Philips heeft de audio compact cassette in zijn vestiging in Hasselt bedacht en verder ontwikkeld.