Communicatiesatelliet
Van Wikipedia
Communicatiesatellieten zijn kunstmanen die voor telecommunicatiedoeleinden worden gebruikt.
Het gebruik van satellieten voor telecommunicatie is al aan het einde van de jaren '40 van de 20e eeuw voorgesteld. Toepassingen zijn er sinds het midden van de jaren '60. De eerste experimenten dateren van rond 1960. De Echo I en Echo II uit die tijd waren niet meer dan grote en met reflecterende folie beklede ballonnen die, zwevend in de ruimte, radiosignalen reflecteerden. Later werden communicatiesatellieten met radiorelais uitgerust. Een signaal dat op de ontvangerfrequentie werd ontvangen, werd direct doorgezonden op de zenderfrequentie van de satelliet. De Telstar-satelliet was een vroeg voorbeeld van een dergelijke satelliet.
Dankzij satellieten konden voor het eerst transatlantische televisieuitzendingen plaatsvinden. De tot dan toe gebruikte kabels hadden een te beperkte bandbreedte hiervoor.
Veel communicatiesatellieten bevinden zich in een geostationaire baan. Het voordeel hiervan is dat de antennes op aarde niet voortdurend hoeven te worden bijgericht; het nadeel is echter de grote tijdvertraging, waardoor deze satellieten onpractisch zijn voor tweewegcommunicatie, zoals een telefoonverbinding. Het duurt ongeveer een seconde voordat een spreker een reactie op zijn woorden hoort.
