Corsicaanse beeksalamander
Van Wikipedia
| Corsicaanse beeksalamander | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Euproctus montanus Savi, 1838 |
De Corsicaanse beeksalamander (Euproctus montanus) is een salamander uit de familie echte salamanders of Salamandridae.
[bewerk] Beschrijving
De lengte is ongeveer 7 tot 10 centimeter, maximaal 11 cm, de staart is even lang als het lichaam. De salamander valt op door de afgeplatte kop, korrelige huid en zijdelings afgeplatte staart, de huid is niet zo ruw als die van de Pyreneeënbeeksalamander (Euproctus asper). De kleur is bruin tot bruingrijs, met een lichtere vlekkentekening op de rug en een bruinrode smalle lengtestreep over de gehele rugzijde. Juvenielen zijn donkerder tot bijna zwart maar hebben wel de lichtere rugstreep. De klieren achter kop, paratoïden egnaamd, zijn niet erg groot maar duidelijk te zien, sommige exemplaren hebben een oranje vlekkentekening op de paratoïden waardoor ze goed opvallen. De mannetjes hebben stekelige uitsteeksels of sporen aan de hielen. Mannetejs zijn van vrouwtjes te onderscheiden door een bredere kop en een kegelvormigwe cloaca, die van vrouwtjes id meer ovaal van vorm. Een zeer opmerleijk kenmerk van deze soort is het ontbreken van longen, die andere Euproctus-soorten wel hebben. Normaal gesproken worden salamanders zonder longen tot de longloze salamanders (Plethodontidae) gerekend, maar deze soort behoort niet tot deze groep. In Europa komen alleen de longloze Hydromantes- soorten uit deze familie voor.
[bewerk] Algemeen
De Corsicaanse beeksalamander komt voor op Corsica en leeft alleen tijdens het voortplantingsseizoen in het water, de rest van het jaar op het land. In de landfase leeft de salamander onder stenen, boomwortels en dode bomen, enn overwintert op het land bij het water, dit zijn meestal heldere beekjes in bosgebieden. In de waterfase van maart tot soms in september is de huid iets gladder. Bij de paring grijpt het mannetje met zijn bek de staart van het vrouwtje en omstrengelt met de staart de achterpoten van het vrouwtje. De paring kan uren duren en eindigt als het mannetje een of twee spermatoforen heeft afgezet. Waarschijnlijk spelen de sporen op de poten hierbij een rol. De eitjes worden afgezet onder ondergedoken stenen, vermoedt wordt dat meerdere vrouwtjes een kraamnest maken en dit samen bewaken. De ontwikkeling van de embryo's is afhankelijk van de watertemperatuur en duurt 3 tot 4 weken.
| Bronnen en referenties: |
|
