Dirk Vansina
Van Wikipedia
Dirk Vansina (geboren als Desiderius Vansina) (Antwerpen, 25 mei 1894 – Leuven, 16 januari 1967) was een Vlaams schrijver en kunstschilder. Als auteur schreef hij gedichten, essays en toneelwerk. Ook was hij redacteur van verschillende tijdschriften.
Vansina studeerde handel in het Sint Jan Berchmans college, met de bedoeling om later het kunstborduurwerkatelier van zijn ouders over te kunnen nemen. Later volgde hij privé-tekenles bij Samuel De Vriendt, zoon van Juliaan De Vriendt, en studeerde hij aan de Academie o.m. bij Isidoor Opsomer. Vansina studeerde ook een tijdlang kunst en oudheidkunde in Brussel.
Na de Eerste Wereldoorlog werkte hij een tijdlang in de zaak van zijn ouders tot hij verhuisde naar Gooreind waar hij een steenbakkerij overnam. Hij werkte tot aan de Tweede Wereldoorlog mee aan het tijdschrift Dietsche Warande en Belfort. In 1930 nam hij in Antwerpen de zaak van zijn ouders over. Vansina lag aan de basis van tijdschriften zoals De Pelgrim en Volk, die echter geen lang leven beschoren waren.
[bewerk] Literaire werken
- De kroon van doornen (1917)
- De tragedie van God en mens (1917-1931)
- De deemstering der zielen (1919-1924)
- Het boek der liefde (1927)
- Het liederboek van Elckerlyc (1938)
- Sage van Kai Roi (1940)
- Philips van Chiëti (1941)
- Liederen van dwaas begeren (1943)
- De Vlaamse primitieven (1949)
- Liefdesgetijden (1950)
- Ontraadselde beelden (1951)
- Verschaeve getuigt (1956)
- De zoektocht van Elkerlyc (1958), roman
- Verzameld scheppend werk en essays (6 dln) (1961-1965)
[bewerk] Essays
- Hölderlin (1943, herschreven in 1963)
- Cyriel Verschaeve (1944)
- Pascal (1954)
- Dostojewski (1964)
