Dogs in the Vineyard (RPG)

Van Wikipedia

Dogs in the Vineyard

Schrijver(s)	Vincent Baker
Uitgever(s)	Lumpley Games
Jaar	2004
Genre(s)	onbekend
Regelsysteem	Eigen

Dogs in the Vineyard is een in 2004 gepubliceerde RPG die draait om de morele beslissingen die een groep jonge religieuze gidsen maakt wanneer ze geconfronteerd worden met de problemen van kleine gemeenschappen in het Wilde Westen. Het thema is rechtvaardigheid, en de vraag voor welke dingen je bereid bent te sterven - en te doden.

[bewerk] Genre

Het spel speelt zich af in 19e eeuws Utah, en paarden en revolvers zijn in overvloed aanwezig. Toch hebben we hier niet met traditionele western te maken: de dorpen en stadjes waar het spel zich afspeelt worden bewoond door een fictieve variant van de vroege mormonen, en de karakters van de spelers hebben een goddelijke missie.

[bewerk] Karakters

De karakters van de spelers zijn jonge faithful - aanhangers van de Faith of All Things in the King of Life, Reborn, de enige ware religie - die zojuist zijn toegelaten tot God's Watchdogs. De dogs worden in kleine groepjes het land in gestuurd, waarbij zij dorpen aandoen waar de faithful wonen. In een ideale wereld zou hun taak uit niets anders bestaan dan post van het ene naar het andere dorp brengen en pasgeboren baby's kussen - maar de wereld is niet ideaal. In elke stad waar de dogs komen zullen ze geconfronteerd worden met spanningen, trots, zonde, misschien zelfs magie, demonen en vals geloof. Het is de taak van de dogs om in de naam van de King of Life de problemen van een dorp op te lossen.

Karakters hebben vier standaard stats, en daarnaast traits, relations en possessions die geheel open zijn. "Ik ben een zeer goede schutter" is een mogelijke trait, maar "ik ben vroeger geslagen door mijn ouders", of "ik kom altijd op voor kinderen" is dat ook. Relations kunnen karakters hebben met andere karakters, maar ook met plaatsen, organisaties en zelfs zonden.

Elke stat, trait, relation en possession wordt geassocieerd met een aantal dobbelstenen. Je kan bijvoorbeeld hebben "Ik ben een zeer goede schutter 1d4", of "ik kom altijd op voor kinderen 3d8". Wanneer een van deze dingen bij een conflict in het spel komt mag de speler de hoeveelheid dobbelstenen die erbij horen rollen en gebruiken.

Bij het maken van een karakter krijg je, afhankelijk van het soort achtergrond dat je kiest, een bepaalde hoeveelheid dobbelstenen om te verdelen over elk van de vier groepen. Dobbelstenen voor relations mag je opsparen en op elk moment in het spel gebruiken om een relation te starten. "Zeg, die broeder Josias die een geheime relatie heeft met de vrouw van de burgemeester, dat is een oude schoolvriend van mij. Ik stop 3d6 in een relatie met hem."

Voordat een karakter af is wordt er ook nog een conflict uit zijn of haar initiatieperiode gespeeld. De speler zegt iets waarvan hij hoopt dat het karakter het bereikt heeft - "ik heb geleerd paard te rijden", "ik heb mijn angst voor vrouwen overwonnen" - en er wordt een situatie bedacht waarin dit gebeurd zou kunnen zijn. Vervolgens wordt er een conflict gespeeld, precies zoals conflicten in het echte spel werken, en lukt het het karakter wel of niet om te bereiken wat hij wilde. (Voor de speler heeft het echter geen nadelen als het karakter het conflict niet wint; "ik ben bang voor vrouwen 1d6" is minstens net zo leuk als "ik ben een echte player 1d6".)

[bewerk] Regels

De regels van Dogs in the Vineyard draaien om conflicten. Beide partijen in een conflict verklaren wat hun intentie is; als iemand wint gebeurt zijn intentie. Vervolgens gooit men dobbelstenen voor de relevante stats, traits, possessions en relationships. Alle dobbelstenen die een speler gooit worden op een grote hoop gelegd; dit is de peol waaruit hij kan bieden.

Dat geschiedt als volgt: een speler schuift twee dobbelstenen naar voren. Dit heet een raise. Nu moet zijn tegenstander dobbelstenen naar voren schuiven die in totaal minstens even hoog zijn. Wanneer hij dit met 1 dobbelsteen kan doen heet dit een reverse the blow, en mag hij deze dobbelsteen ook voor zijn volgende raise gebruiken. Doet hij het met 2 dobbelstenen, dan is dat een see, en is hij aan de beurt voor een nieuwe raise. Kiets hij ervoor om meer dan 3 dobbelstenen te gebruiken, dan is er sprake van taking the blow; het spel gaat verder alsof hij een see heeft gedaan, maar aan het einde van het conflict moet hij fallout rollen.

Wanneer iemand denkt dat hij gaat verliezen kan hij het conflict opgeven; hij verliest dan, maar krijgt geen extra fallout. In hopeloze situaties kan het tactisch zijn om op te geven in plaats van door te spelen en heel veel fallout te krijgen. Aan de andere kant is het zo dat je soms kan winnen door fallout te accepteren; het systeem vraagt je op die moment feitelijk of je bereid bent jezelf in gevaar te brengen voor datgene waar in het conflict om draait.

Maar iemand die dreigt te verliezen kan nog twee andere dingen doen. Ten eerste kan hij nieuwe traits en dergelijke in het spel brengen, simpelweg door ze te gebruiken. Hij mag dan de bijbehorende dobbelstenen gooien. Nog belangrijker is de mogelijkheid om een conflict te escaleren. Er zijn vier conflictstadia: talking, physical, fighting, guns. Wanneer je naar een ander stadium escaleert mag je vaak nieuwe stats rollen, en wellicht ook skills en possesions. Dreig je een verbaal gevecht te verliezen, dan is het tijd erover na te denken om je pistool te pakken.

Maar escaleren is ook gevaarlijk: op hogere niveaus van escalatie moeten de spelers na afloop grotere dobbelstenen rollen voor fallout. Hoe groter de dobbelstenen, hoe groter de kans dat een karakter gewond raakt en misschiens zelfs sterft. Voordat je je pistool pakt moet je je dus afvragen of je degene tegenover je wel wilt doden; en voordat je in een vuurgevecht taking the blow doet moet je je afvragen of je bereid bent voor dit conflict te sterven - je zou immers ook gewoon kunnen opgeven, zonder fallout te krijgen.

Het gehele conflict-systeem is vrij gemakkelijk onder de knie te krijgen, en leidt dan tot spannende conflicten waarbij spelers dobbelstenen naar voren schuiven, beslissingen maken over welke risico's ze willen nemen, en vooral: of ze wel of niet willen escaleren.

De structuur van het spel is als volgt: de GM maakt een dorp, volgens een in het boekje heel duidelijk beschreven stramien. Het komt er altijd op neer dat er iets mis is, dat er gezondigd wordt, maar wel altijd uit hele menselijke redenen. Het bijzonder belangrijk dat de GM een ingewikkelde morele situatie maakt, maar de NPCs niet opdeelt in goeden en slechten.

De PCs komen aan in de stad en komen er binnen de kortste keren achter wat er allemaal aan de hand is. (Het spel zegt expliciet dat de GM vooral niets geheim moet proberen te houden, en beter in 10 minuten alle problemen op tafel kan leggen dan in een uur.) Vervolgens proberen de dogs alles zo goed mogelijk op te lossen, waarbij ze vaak een kant zullen moeten kiezen in situaties die verre van zwart-wit zijn. Daarbij is het belangrijk te weten dat de dogs de religieuze macht hebben om de doctrine van de kerk op te stellen en te wijzigen: wat de dogs prediken is de doctrine van de kerk. De spelers moeten dus niet met de 10 geboden naast zich gaan kijken wie er goed en wie er slecht is; zij maken als het ware door hun beslissingen de 10 geboden. Wat zij zeggen is waar. En dat is een zware verantwoordelijkheid.

Zoals het spel zelf zegt: "Does the sinner deserve mercy? Do the wicked deserve judgement? They're in your hands."

Natuurlijk zijn de NPCs hierin geen passieve poppen; in tegendeel, allemaal willen zij dat de dogs de problemen op een voor hen gunstige manier oplossen; en wanneer dit niet lijkt te gebeuren, kunnen ze ook wel eens proberen zelf een oplossing te vinden. (En wat doe je wanneer je broer op weg is naar een ongelovige hoer in het dorp om haar om te leggen omdat ze zijn zoon heeft verleid? En als de enige manier om hem tegen te houden is door hem neer te schieten, wat dan?)

Nadat een dorp naar ieders tevredenheid is uitgespeeld begeven de dogs zich naar het volgende dorp op hun route, waar ze weer met nieuwe problemen geconfronteerd zullen worden. Een dorp kost zo'n 1 a 2 sessies.

Het boekje bevat ook een uitgebreid hoofdstuk voor GMs, waarin wordt verteld hoe je een narrativistisch spel als Dogs in the Vineyard moet GMen. Er zijn secties met titels als "Actively reveal the town in play", "Escalate, escalate, escalate", "Follow the players' lead about what's important" en "DO NOT have a solution in mind".