Erik Pevernagie
Van Wikipedia
Erik Pevernagie (27 april 1939) is een Belgisch kunstschilder.
Erik Pevernagie woont en werkt in Brussel. Hij is de zoon en leerling van expressionistisch kunstenaar Louis Pevernagie (1904 - 1970). Na zijn studies van Germaanse Filologie aan de Vrije Universiteit Brussel in 1961 volgt hij een postgraduaat aan de Cambridge University. Hij wordt professor aan de Erasmus Universiteit.
In 1973 sticht hij ' Recreative International Centre ' (R.I.C) cultureel centrum in Brussel. In dit kader richt hij een kunstboot (Ric’s Art Boat) in alsook een ontmoetingsboot (Ric’s River Boat) in de Brusselse haven.
Hij wordt “aangesloten Academicus” van de “Accademia Internazionale del Verbano di Lettere, Arti, Scienze” . De kunstenaar treedt in contact met veel internationale figuren en stelt tentoon in Berlijn, Düsseldorf, Amsterdam, Londen, New York, Brussel, Antwerpen, Parijs.
[bewerk] Werk
Voor deze kunstenaar is schilderen een semiotisch gebeuren. Hij haalt zijn inspiratie uit bepaalde facetten van het maatschappelijke weefsel. De titels van zijn werken verduidelijken de idee, de story, de achtergrond en verlenen aldus een beduidende meerwaarde aan het oeuvre. Hij gaat uit van een idee waaraan hij vorm geeft en hierbij spelen de materie en het kleurenproces een belangrijke rol. Het gebruik van zand en metaalspaanders verleent aan zijn doeken hun speciale textuur.
Het ‘niet-gezegde’ ("le non-dit") is volgens Pevernagie even belangrijk als het uitgedrukte en het ‘niet-geschilderde’ ("le non-peint") is een tegenpool voor het geschilderde. Met zijn schilderijen wil hij duidelijk tekens geven en aanzetten tot communiceren.
Communicatie en non-communicatie zijn centrale thema’s in zijn werk. Personages worden geïntegreerd in hun omgeving door middel van geometrische lijnen en compositorische vlakken . Vervreemding, vereenzaming, onrust, onzekerheid zijn vaak uitgangspunten voor zijn plastisch oeuvre.
[bewerk] Citaten
“Belgische kunstenaar, die geometrische kleurenoppervlakten in zijn werk aan personen of architecturale ruimten toevoegt. Bovendien komt het gebruik van materie opbouw zoals zand en metaalspaanders, die aan zijn beelden hun speciale oppervlaktetextuur verlenen en die door de lichtreflecties de afzonderlijke oppervlakten in een fijn genuanceerde kleurigheid schijnen onder te dompelen.” (Ketterer, Hamburg)
“Pevernagie verweeft figuratie en abstractie met een poëtische ondertoon. De opbouw met cadrage, doorsnijdingen en vlakverdeling zijn persoonlijk; zijn chromatisch gamma is verfijnd. Verwerkt in zijn schilderijen vreemde materialen als as, zand en grint wat resulteert in een vreemd, opgeruwd aspect, als sporen van het verleden.” (Arto)
“De « mens » staat centraal in zijn werk: de mens die in zijn natuurlijk milieu wordt geïntegreerd en die er soms zelfs wordt door opgeslorpt. Aan de andere kant schijnt hij het te ontkennen, aangezien Pevernagie graffiti in zijn schilderijen introduceert. Zodoende getuigt hij van de vereenzaming van het menselijke wezen en van zijn vervreemding in de stedelijke textuur.” (Bénézit, Parijs)
“Erik Pevernagie is primarily known for combining both figurative and abstract elements in his works. Starting with a simple geometric sketch or "graffiti", he builds the surface with materials such as ashes, sand or metal chips.” (William Doyle, New York)
“Zeer vroeg wordt hij aangetrokken door de “stylizering”, de strakheid in de figuratie, “Waarom kreeg “ZIJ” sterren in de hemel?”. Later moet de figuratie worden gegist, “Iedereen zijn Verhaal” sommige scherpe hoeken vormen de trekken van een lezende man. Deze vormen verdwijnen meer en meer, “Met klieken en klakken”, “Hij bereikt de non-figuratie dankzij de scherpe hoeken die het gehele doek vullen. Daar suggereert hij de vlucht van een vogel ), een vliegend vliegtuig of zuivere geometrische composities, die door een dunne zwarte lijn worden afgegrensd.” (Jean-Pierre Delarge, Parijs)
“Naakte Waarheden. De mens in zijn omgeving is het centrale Thema van de kunstschilder Erik Pevernagie. Hij drukt zich uit met kleur en tekens. Bovendien maakt hij gebruik van graffiti in zijn werken.” (Berliner Kurier)
“De communicatie of de non-communicatie zijn terugkomende centrale thema's in het werk van de schilder. Met een stijl die op het eerste gezicht streng zou kunnen lijken drukt de kunstenaar zijn kunst uit door middel van sobere kleuren, graffitis en meest eigentijdse tekens . De kleine details die ons dagelijks leven omringen, zoals een elektronisch scheermes, het teken @ of een auto nemen een totaal verschillende betekenis en geven bijzondere dynamica aan zijn geheel werk. Zij geven eenvoudig onze vrees en frustraties weer.” (M. Ladeveze)
