Fien de la Mar

Van Wikipedia

Josephina Johanna (Fien) de la Mar (Amsterdam, 2 februari 1898 - Amsterdam, 23 april 1965) was een Nederlands actrice en cabaretière.

Fien de la Mar dankte haar voornaam aan Josephine de Beauharnais, de eerste echtgenote van Napoleon Bonaparte. Grootvader Charles de la Mar koesterde een grote bewondering voor de in 1821 overleden Franse keizer en noemde zijn zoon Napoleon, roepnaam Nap.

De la Mar bezocht de meisjes-hbs, maar haakte drie maanden voor het eindexamen af om zich op het theater te storten. Ook haar grootvader en vader waren artiest. Vader Nap was haar leermeester en mede dankzij hem kreeg ze een rol bij de revue Had je me maar van Louis Davids.

Haar eerste toneelrollen speelde De la Mar bij het Rotterdamsch-Hofstad-Toneel. Het betrof Het graf van de onbekende soldaat, Het proces van Mary Dugan en Minna van Barnhelm.

Ze toonde zich een groot talent, maar haar karakter speelde haar wel eens parten. Nap was erg trots op zijn dochter en verwende haar. Fien had een grillig karakter, ging zich vaak te buiten aan drank en had vele minnaars.

In de jaren dertig was De la Mar ook op het witte doek te zien, namelijk in Ik wil gelukkig zijn van Jacques van Tol en Hans May en zo kon zij zich als een van de eerste Nederlandse acteurs filmster noemen.

Tijdens de oorlog trouwde De la Mar met Piet Grossouw. Zij weigerde zich bij de Kultuurkamer aan te melden en haar carrière kwam dus enige tijd stil te liggen. Na de bevrijding beleefde De La Mar haar come-back, onder meer bij het Cabaret Cor Ruys en het Cabaret Will van Hemert.

Haar echtgenoot Piet Grossouw was architect en hij kocht in 1947 het gebouw van de vroegere Spieghelschool aan de Marnixstraat in Amsterdam. Tijdens de oorlog was het in gebruik geweest bij de Duitsers. Verzetsstrijders hadden er een bomaanslag op gepleegd waardoor het gedeeltelijk uitgebrand was toen Grossouw het kocht. Hij liet het ombouwen tot een intiem theater dat hij vernoemde naar zijn vrouw en haar vader: het De la Mar Theater.

Zakelijk gezien was het theater niet zo'n succes. In 1952 nam Wim Sonneveld het over, die het omdoopte tot Nieuwe de la Mar Theater.

In 1957 overleed Grossouw en daarna ging het bergafwaarts met De la Mar. Ze raakte in de put en ondernam een zelfmoordpoging die mislukte. Na een psychiatrische behandeling leefde ze even weer op, maar de slechte buien kwamen terug. Op 23 april 1965 maakte ze definitief een eind aan haar leven. Ze ligt begraven op de Amsterdamse begraafplaats Zorgvlied.