Frans van Dooren
Van Wikipedia
Frans van Dooren (Ravenstein, 2 november 1934 - Oss, 6 juli 2005) was een Nederlands vertaler van Italiaanse en Latijnse literatuur. Daarnaast schreef hij oorspronkelijk werk in het dialect van Ravenstein. Hij heeft meer dan duizend lezingen gehouden over Dante. Ook publiceerde hij een Geschiedenis van de klassieke Italiaanse literatuur (Amsterdam 1999).
In 1990 ontving hij de Martinus Nijhoff-prijs voor vertalingen.
[bewerk] Vertaald werk
- Niccolò Machiavelli, De Heerser (1976)
- Giacomo Leopardi, I Canti: Gedachten (1977) en Zangen (1991),
- Francesco Petrarca, Sonnetten (en andere gedichten) (1979) en Brieven (1998),
- Michelangelo, Sonnetten (1999)
- Dante Alighieri, De goddelijke komedie (Amsterdam, 1987)
- Dante Alighieri, La Vita Nuova - Het Nieuwe Leven (1988) en Het Gastmaal (i.s.m. Kees van Dooren, 2001)
- Dichteressen uit het Cinquecento (1992)
- Gepolijst albast: acht eeuwen Italiaanse poëzie (1994)
- Martialis, Romeinse epigrammen (1996)
