Geschiedenis van de badmode
Van Wikipedia
Inhoud |
[bewerk] 1e tot 18e eeuw
In de tijd van de Romeinen was er helemaal geen badkleding. Het was heel normaal dat men naakt baadde. Zelfs in de badhuizen werd er geen badkleding gedragen. Wel waren er soms gordijnen in de badhuizen. Ook deed men vaak melk in het water. Zo werd het water vies, en kon men elkaars lichaam niet meer zien. Niettemin zijn er afbeeldingen bekend uit de Villa Casale, Piazza Armerina (Sicilië) uit de 4de eeuw waar meisjes zijn te zien die sporten in wat we nu een bikini zouden noemen.
Aan het eind van de 15e eeuw droegen steeds meer mensen een linnen hemd bij het baden. Rond 1800 droegen alle vrouwen een hemd, maar de mannen bleven vaak gewoon naakt.
[bewerk] 19e eeuw
Tot aan het eind van de 19e eeuw bleven de mannen gewoon naakt. Als mannen echter in een luxe badplaats kwamen, moesten ze wel een badpak aan. Anders riskeerden ze een boete. Deze zwempakken waren verhullend, hadden pijpjes tot halverwege de dij en soms een korte mouw. Ze waren gemaakt van wol of katoen, gebreid.
Mannen en vrouwen werden van elkaar gescheiden. Ze zagen elkaar dus alleen maar buiten de badplaats.
Vanaf het begin van de 19e eeuw badderden de vrouwen zich alleen maar in hemden. Die hemden waren lang, breed, los en hadden lange armen. Ze bedekten het lichaam van de hals tot de enkels. Men ging het water in vanuit een strandkoetsje. Het was alleen toegestaan om bloot te baden in zee, als je een koets had met een zeil ervoor.
Vanaf de 19e eeuw veranderde het badhemd telkens weer. Het waren vooral lange badhemden en -pakken. Het was destijds de mode om niet bruin te worden, omdat men dan zou lijken op een arbeider. De pakken waren behoorlijk warm want ze waren van wol gemaakt. Ze waren niet erg geschikt om mee te zwemmen. De kleuren waren ook meestal hetzelfde: rood, blauw of zwart.
Het eerste badpak bestond dus uit meerdere delen. Aan het eind van de 19e eeuw werd er een badpak ontworpen dat maar uit 1 deel bestond. Het was een soort kostuum met een kraag en een broek tot over de knieën. Deze badpakken werden ook door mannen gedragen. Als men er mee wilde zwemmen, dan kon men de kraag en de mouwen eraf doen.
[bewerk] De 20e eeuw
In de loop der tijd werden de badpakken steeds korter. Doordat een vrouw met een kort badpak een belangrijke zwemwedstrijd won, werd het korte badpak een rage. De mouwen waren al schouderbanden geworden. Ook werden er telkens meer draadjes en siervoorwerpen aan gehangen. Op het strand moest men een hoofddoek dragen en als men ging zwemmen droeg men een badmuts van rubber. Na de Tweede Wereldoorlog waren er badmutsen in allerlei kleuren.
Het was niet gemakkelijk om in een badpak van wol te zwemmen, omdat de stof erg zwaar werd. Daarom zocht men naar nieuwe materialen. tricot bleek geschikter dan wol, want het was lang niet zo zwaar.
Nog steeds werd het badpak in de loop der jaren korter. In de jaren dertig kwamen de eerste badpakken met een blote rug. In de jaren '60 kwam er ook een tweedelig badpak, de bikini. Vlak daarna werd het ook uitgevonden om topless te gaan. Ook waren er telkens meer badpakken die rond de armen en schouders niets meer hadden. Dat was vooral populair in de jaren zeventig. Badpakken hadden vanaf deze tijd weinig stof, want nu wilde men juist bruin worden.
Aan het eind van de twintigste eeuw werden er steeds meer badpakken ontworpen voor de snelheid.
