Gewone dophei
Van Wikipedia
| Gewone dophei | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| soort | |||||||||||||||||||
| Erica tetralix L. (1753) |
|||||||||||||||||||
 |
De Gewone dophei (Erica tetralix), ook wel belletjeshei genoemd, is een vaste plant van arme, vochtige plaatsen, zoals arme natte zandgrond als moeras- en veengrond. De plant groeit zowel op zonnige als op schaduwrijke plaatsen, in duinvalleien en in bossen. Ze komt in Europa voor in de landen langs de Noordzee en de Oostzee. In Nederland komen in Drenthe nog grote heidevelden met Dophei voor, zoals in het Nationaal Park Dwingelderveld. Deze heidevelden kunnen alleen in stand gehouden worden door regelmatig plaggen, waardoor de grond schraal blijft. Vroeger staken de boeren hun heideplaggen het liefst op dopheidevelden en gebruikte de plaggen als stro in hun potstallen. Bij een wat rijkere grond treedt vergrassing op. Ook is verbraming een probleem.
De plant is een dwergstruik, die 10 - 60 cm hoog kan worden en bloeit van juni tot in oktober met roze-rode bloemen.
De naam is afgeleid van Ereike, dat heideveld of heideplant betekent en van tetra vanwege de bladstand in kransen van vier blaadjes.
[bewerk] Ecologie
Dophei is een belangrijke nectarplant voor hommels en wordt in Brabant dan ook Hommelehèij genoemd. Alleen hommels met een lange tong kunnen bij de nectar komen. Hommels met een korte tong breken in door een gaatje te bijten onderin de bloemkroon. Waarna ook Honingbijen graag gebruikmaken van het door een hommel gemaakte gaatje.
Ook vlinders, zoals het Heideblauwtje (Plebejus argus) bezoeken veelvuldig dophei.
[bewerk] In andere talen
- Engels: Bog heather (cross-leaved heath)
- Frans: Bruyère quaternée
- Duits: Glocken-Heide
- Deens: Klokkelyng
[bewerk] Externe links
- SoortenBank.nl beschrijving en afbeeldingen
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Erica tetralix op Wikimedia Commons. |
