Hendrik Seyffardt
Van Wikipedia
Hendrik Alexander Seyffardt (1 november 1872 - 6 februari 1943) was een zoon van August Lodewijk Willem Seyffardt, de Minister van Oorlog in het Kabinet-Van Tienhoven. Net als zijn vader koos Hendrik voor een loopbaan als beroepsofficier en hij bracht het aan het eind hiervan zelfs tot Chef van de Generale Staf. In 1941 werd hij als luitenant-generaal buiten dienst door Reichskommissar Seyss-Inquart aangezocht om als boegbeeld te dienen voor de Nederlandse vrijwilligers die na de Duitse inval in de Sovjet-Unie bereid waren mee te strijden tegen het bolsjewisme. Seyffardt, een nationalist en fel anti-communist, leende zich hier voor maar zag te laat in dat hij zich in feite op sleeptouw had laten nemen door de SS die de inzet van de Nederlanders al snel naar zich toe trok. Hoewel de ex-generaal nominaal commandant was van het Nederlandse Vrijwilligerslegioen werd zijn inbreng door de Duitse autoriteiten systematisch genegeerd. Van een onafhankelijke Nederlandse eenheid aan het Oostfront, hoe graag Seyffardt en de overige top van de NSB dat ook wilden, is nooit sprake geweest. Op de avond van vrijdag 5 februari 1943 werd hij in zijn eigen huis door Gerrit Willem Kastein en Jan Verleun, leden van CS-6, een Nederlandse verzetsgroep, neergeschoten: een dag later bezweek hij aan zijn verwondingen.
Te zijner ere werd een eenheid van Nederlandse vrijwilligers aan het Oostfront omgedoopt tot "48. SS-Freiwilligen-Panzergrenadier-Regiment General Seyffardt". Seyffardts dood was verder één van de aanleidingen tot de grootschalige Duitse represailles in bezet Nederland vanaf 1943: de Silbertanne Aktion.
| {{{afb_links}}} | Zie ook: | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
|
