ICODO-prijs
Van Wikipedia
De ICODO prijs is bedoeld om de aandacht te vestigen op publieke uitingen die een bijdrage leveren aan de beeldvorming over de gevolgen van georganiseerd geweld en die deze gevolgen inzichtelijk maken voor een geïnteresseerd publiek.
Het ICODO (Informatie- en Coördinatieorgaan Dienstverlening Oorlogsgetroffenen) was het steunpunt voor hulpverlening aan oorlogs- en geweldsgetroffenen. Sinds januari 2005 is ICODO opgegaan in Stichting Cogis. De prijs werd voor het eerst uitgereikt in 1997 en voor het laatst in 2004.
In 2000 werd de prijs aan twee winnaars uitgereikt: Mare Faber en Nationaal Comité 4 en 5 mei.
[bewerk] Gelauwerden
- 2004 - Jan Brokken voor Mijn kleine waanzin
- 2003 - Jan Banning voor Sporen van oorlog
- 2002 - Jolande Withuis voor Erkenning
- 2001 - Marjoleine Boonstra voor Bela, Bela – What keeps mankind alive
- 2000 - Mare Faber voor Novi Dani, nieuwe dagen; oorlog en biografie in Banja Luka, Bosnië Herzegovina
- 2000 - Nationaal Comité 4 en 5 mei voor Vrijheid geef je door, Nationaal Aandenken voor het basisonderwijs
- 1999 - Theodor Holman voor Hoe ik mijn moeder vermoordde
