Infuus

Van Wikipedia

Een infuus is een waterige oplossing, vaak van fysiologisch zout of glucose, maar ook wel bloed of een suspensie van rode bloedcellen, die langzaam en automatisch intraveneus (via een canule, een slangetje dat in een ader ligt) aan een patiënt wordt toegediend.

De toediening kan onder invloed van de zwaartekracht via een druppelmechanisme, of door gebruik te maken van een infuuspomp plaatsvinden. Soms wordt een geneesmiddel aan de infuusvloeistof toegevoegd.

De canule (vaak, naar het merk, 'Venflon' (Nederland) of 'Baxter' (België) genoemd) wordt steriel in een ader op een toegankelijke plaats ingebracht, vaak op de handrug of op de onderarm. Hierop wordt dan na fixatie met pleister een toedieningsset aangesloten. Andere plaatsen en methoden zijn ook mogelijk (zie bijvoorbeeld port-a-cath).

[bewerk] Indicaties

Meestal is het doel van een infuus te zorgen dat een patiënt die niet kan drinken (door bijvoorbeeld bewusteloosheid of ernstige ziekte) of mag drinken (bijvoorbeeld voor een operatie) toch voldoende vocht binnenkrijgt. Ook wordt het gebruikt om sommige geneesmiddelen nauwkeurig over een bepaald tijdsbestek toe te kunnen dienen. Bij uitdroging en bij groot bloedverlies kan de hoeveelheid circulerend vocht en/of het aantal bloedcellen snel worden aangevuld.

[bewerk] Complicaties

Het direct in de bloedbaan brengen van niet-lichaamseigen stoffen kan zeer sterke en snelle effecten veroorzaken, en bij vergissingen tot ernstige gevolgen leiden. Er kunnen infecties optreden als de geïnfundeerde stoffen en oplossingen niet steriel zijn. Ook intraveneuze toediening van een middel waarvoor de patiënt allergisch is kan in het ergste geval binnen enkele minuten fataal zijn. Het besluit een patiënt een infuus te geven, en wat daar in moet zitten, is daarom voorbehouden aan een arts.

[bewerk] Externe links

• Geneeskundestudent.nl - Instructie infuus inbrengen