Irisdiagnostiek

Van Wikipedia

Irisdiagnostiek (iriscopie) is een diagnosemiddel om ziekten en functionele verstoringen in het lichaam vast te stellen aan de hand van verschillende tekens in de iris, geen geneeswijze.

Irisdiagnostiek wordt onder andere door artsen, natuurgeneeskundigen en fysiotherapeuten beoefend.

[bewerk] Geschiedernis

De oorsprong van Irisdiagnostiek gaat ver terug in de tijd, ongeveer 1000 jaar voor Christus. De oude Grieken werden er al toen in opgeleid. In 1881 bloeide de irisdiagnostiek weer op. De Hongaarse Arts, dr. Ignatz von Peczely, bevrijde toen hij nog jong was een uil die verstrikt was. Hierbij brak hij per ongeluk een poot van de uil. Op dat moment zag Ignatz een donkere vlek in de oog van de uil verschijnen. Later toen hij opgeleid was tot Arts werd hij aan dit herinnerd, toen er mensen langs kwamen met een gebroken been. Elk van hen had een zelfde donkere vlek in hun ogen op de zelfde. Deze vlekken verdwenen naarmate de patiënten geneesten.

In het heden word Irisdiagnostiek steeds meer aanvaard als diagnose wijzen.

[bewerk] Studie van de iris-structuur

In het oog bevinden zich tal van lijnen, vlekken, pigmentkleuren, lacunes en tekens. Deze vertellen allerlei dingen over je lichaam. Elk deel van het lichaam reflecteert zich in het oog als er zich een ziekte voordoet, vaak zelfs voordat de ziekte zich uit. Bij verandering in pigmentkleuren gaat het vooral om gelige verkleuring, onnatuurlijke kleurringen, witte, donkere en zwarte tekens zoals stippen,lijnen of krampringen.

Er wordt getwijfeld aan de feitelijke juistheid van dit gedeelte. Raadpleeg de bijbehorende overlegpagina voor meer informatie, en pas na controle desgewenst het artikel aan.