Jacobsladder (elektriciteit)
Van Wikipedia
Een jacobsladder is een apparaat dat een continue serie vonken laat zien die omhoog reizen. Een vonkbrug wordt gevormd tussen twee draden die bijna verticaal staan, maar met in de hoogte geleidelijk een steeds grotere afstand.
Als een hoog voltage over de vonkbrug geleid wordt, vormt zich onderaan een vonk tussen de draden, waar zij het dichtst bij elkaar zijn. Deze vonk verandert snel in een vonkboog. Lucht slaat door bij ongeveer 30kV/cm, afhankelijk van vochtigheidsgraad, temperatuur, compositie etc. Afgezien van de spanningsval bij de anode en kathode, gedraagt de boog zich als een kortsluiting, en trekt deze zoveel stroom als de voeding kan leveren. De zware belasting (elektrotechniek) reduceert het voltage over de brug enorm.
De verhitte, geïoniseerde lucht stijgt op, en voert het geleidende pad mee. Als het ionisatiespoor langer wordt, wordt het onstabieler en breekt op een gegeven moment door. Het voltageverschil stijgt dan, en een nieuwe vonk zal zich onderaan vormen.
Deze cyclus leidt tot een exotische voorstelling van witte, gele of blauwe elektrische vonkbogen, die vaak in films over gekke professoren te zien zijn. De jacobsladder was vooral in de jaren '50 en '60 populair op middelbare scholen, waar het meestal geconstrueerd was uit een Bobine, of een ander apparaat dat tussen de 10 en 30 kV levert, zoals een transformator voor neonbuizen of een beeldbuis-cirquit, en twee kleerhangers of staven die in een "V"-vorm gebogen waren.
De vonken kunnen door dun papier en plastic branden en een brand beginnen. Contact met het hoge voltage kan dodelijk zijn.
De naam is afgeleid van de bijbelse Jacobsladder.
