Jeff Buckley
Van Wikipedia
Jeffrey Scott Buckley (Los Angeles 17 november 1966 – Memphis 29 mei 1997) was een Amerikaans Singer/songwriter en gitarist.
Inhoud |
[bewerk] Jeugd
Buckley werd geboren in Californië en kwam uit een muzikale familie. Z’n vader was de singer-songwriter Tim Buckley, die een aantal folk en jazz albums uitbracht aan het eind van de 60er, begin van de 70er jaren. Jeff heeft z’n vader nauwelijks gekend. Tot zijn achtste jaar was zijn naam Scott(y) Moorhead, naar zijn stiefvader. Na een ontmoeting met zijn vader was hij zodanig onder de indruk dat hij bij zijn geboortenaam, Jeff Scott Buckley, wou genoemd worden. Buckley sr. stierf in 1975 aan een dodelijke cocktail van heroïne en morfine. De moeder van Jeff heeft een meer klassieke muzikale achtergrond (piano en cello). Jeff verhuist in z’n jeugd ongeveer elk jaar een keer. Hij leert zingen en gitaarspelen, en verlaat het ouderlijk huis op zijn zeventiende. Hij keert terug naar Los Angeles, om voor z'n brood te gaan musiceren.
[bewerk] Sin-é
Aan het begin van de 90er jaren verhuist Jeff naar New York. Daar leert hij Gary Lucas kennen, waarmee hij enige tijd samenwerkt. Om zijn muziek ten gehore te brengen speelt hij geregeld in kleine zalen en kroegen. Sin-é is een van zijn favoriete kroegen, waar hij geregeld in zijn eentje met zijn stem en gitaar de zaal betovert. Om de aandacht van platenmaatschappijen te trekken maakt hij tijdens een van deze memorabele optredens opnames. Deze opnames resulteren in 1994 in de uitgave van z’n eerste mini livealbum Live at Sin-é. Dit album met deels eigen composities en deels covers (waaronder een Van Morrison nummer), weerspiegelt de manier waarop Jeff Buckley zijn muziek beleefde. De aandacht van de muziekindustrie was getrokken.
[bewerk] Grace
In hetzelfde jaar als Live at Sin-é, 1994, verschijnt Grace. Een album dat voortborduurt op het minialbum. Eigen composities aangevuld met enkele covers (o.a. van Leonard Cohen) die op geheel eigen wijze door Buckley worden vertolkt. Het wordt goed ontvangen door het publiek, maar de stijl van de muziek staat een grote doorbraak in de weg. In de twee jaar daarna toert Buckley de wereld over.
Zie ook: Grace (Jeff Buckley).
[bewerk] 29 mei 1997
Na alle optredens volgend op het album Grace is het in 1997 tijd geworden voor een nieuw album. Nummers die op tournee zijn geschreven worden uitgewerkt en in mei gaat hij met zijn band de studio in. De eerste opnames lopen voorspoedig, maar Buckley is nog niet geheel tevreden en last een korte pauze in. Eind mei is het moment daar om de nummers definitief op te nemen. Buckley vliegt een dag eerder dan de rest van de band naar Memphis waar de opnames zullen plaatsvinden. 's Middags neemt hij met een vriend in de Wolf River Marina (in Memphis, TN) een korte duik voordat hij naar de studio gaat. Een vriend die bij hem was verplaatst de radio die aan de rand van de rivier staat, en wanneer hij omkijkt is Jeff Buckley verdwenen. Waarschijnlijk verdronk hij door een gevaarlijke onderstroom. Hij werd 30 jaar oud.
Zijn lichaam werd, ondanks zoekacties, pas een week later gesignaleerd door een toerist op een boot en aan land gebracht. Er werd gespeculeerd dat Buckley zelfmoord pleegde (hij zou nog zijn vrij zware laarzen aangehad hebben tijdens het zwemmen). De autopsie wees wel uit dat hij geen illegale drugs nam voor hij ging zwemmen, en dat een overdosis dus kan uitgesloten worden als doodsoorzaak.
In de biografie Dream Brother, over hem en zijn vader, staat dat Buckley de avond voor zijn dood toegaf dat hij aan een manische depressie leed.
[bewerk] Latere platen
Postuum verschijnen nog verschillende platen. Hoofdzakelijk live-materiaal, en eveneens onafgemaakte opnamen (sketches) voor een nieuw album.
- 1998: Sketches for My Sweetheart The Drunk
deze dubbel-cd is een verzameling van demo’s en – bijna – afgewerkte nummers die op Buckleys tweede CD zouden terechtgekomen zijn. Op die plaat is Buckley duidelijk geëvolueerd. - 2000: Mystery White Boy
een live dubbel-cd waarop een ontketende Buckley nummers van ‘Grace’ laat horen, maar ook enkele covers en nieuwe nummers. - 2001: Live at L'Olympia
- 2002: Songs to No One 1991-1992
met Gary Lucas - 2003: Live at Sin-é
een heruitgave van het in 1994 verschenen mini live album. - 2004: Grace Legacy Edition (2 CD/ 1 DVD)
ter herdenking van het feit dat 10 jaar geleden Grace verscheen. Met een geremasterde versie van Grace, een CD met praktisch allemaal onuitgebrachte nummers en een DVD met een zestal clips.
[bewerk] Discografie
- Live at Sin-é (1994)
- Grace (1994)
- Sketches (For My Sweetheart the Drunk) (1998).
- Mystery White Boy (2000) (live)
- Live at L'Olympia (2001)
- Songs to No One 1991-1992 (2002)
- Live at Sin-é (2003)
- Grace Legacy Edition (2004)
Alle albums zijn uitgegeven door Columbia Records.
[bewerk] Tribute Songs
- "A Body Goes Down" - Duncan Sheik
- "As I Wander" - Ours
- "Bandstand in the Sky" - Pete Yorn
- "Bleed" - Ours
- "Blind River Boy" - Amy Correia
- "Boys on the Radio" - Hole (deels)
- "By Yourself" - Sister 7
- "Gorgeous" - Kashmir
- "Grey Ghost" - Mike Doughty
- "Hallelujah" - Racoon
- "I Heard You Singing" - Ours
- "In a Flash" - Ron Sexsmith
- "JB" - Welcome To Roswell
- "Just Like Anyone" - Aimee Mann
- "Living In A Video" - Ours
- "Memphis" - PJ Harvey
- "Memphis Skyline" - Rufus Wainwright
- "New Blood" - Beth Wood
- "On the Road to Calvary" - Willie Nile
- "One Last Good Bye" - David Linx
- "Rilkean Heart" - Cocteau Twins
- "Saint Down The Hall" - Ours
- "Somebody Leave a Light On" - Dayna Kurtz
- "Song for a Dead Singer" - Zita Swoon
- "Swimming" - Chris Taylor
- "Trying Not to Think About It" - Juliana Hatfield
- "Valley of Sound" - Heather Nova
- "Wave Goodbye" - Chris Cornell
- "We Don't Know" - Health & Happiness Show
- "You Were Right" - Badly Drawn Boy (deels)
- "Mississippi" - Steve Adey
[bewerk] Externe links
-
- www.jeffbuckley ; Officiële Jeff Buckley site
- (en)
Jeff Buckley in de All Music Guide - recensies door Karolien Cammaert
- Grace; volgens haar dé plaat van de (20e) eeuw (29-09-2003)
- Songs to no one (07-10-2002)
- Live at Sin-é (29-09-2003)
