Jozef Guislain
Van Wikipedia
Jozef Guislain (1797-1860) was een medicus en gespecialiseerd in geestesziekten.
[bewerk] Biografie
Jozef Guislain werd geboren op 2 februari 1797 in een gegoed milieu van architecten. Hij gaat geneeskunde studeren aan de Ecole de Médecine, wat de start zal betekenen van een glansrijke medische carrière. Reeds op 22-jarige leeftijd promoveert hij tot doctor in de geneeskunde, met een proefschrift ‘De exhalationibus sanguineis in genere’, wat zoveel wil zeggen als: ‘Over de bloederige uitwasemingen in het algemeen’.
Guislain zal zich pas later specialiseren in geestesziekten. Hij beschouwde geestesziekte als een gemoedsstoornis, waarvan de verstandelijke stoornissen slechts een gevolg zijn. Guislain zocht de oorzaak dus in de psyche, maar zal daarnaast ook de hersenen grondig bestuderen en zo op het spoor van verschillende hersenafwijkingen komen. Voor de ontwikkeling van zijn therapie baseert Guislain zich op de morele behandeling van zijn Franse voorgangers Philippe Pinel en Jean-Etienne Dominique Esquirol. Zij hadden de morele behandeling uitgebouwd als een vorm van therapie die bestaat uit psychologische hulpmiddelen ter behandeling van stoornissen in de menselijke geest. Guislain zal tevens een pleidooi houden om de zieken zoveel mogelijk aan het werk te zetten: de leegheid van het bestaan was volgens hem aan te duiden als een mogelijke oorzaak voor geestesziekte.
[bewerk] Guislain, de architect.
Dr. Jozef Guislain hield zich niet enkel bezig met de gezondheid van zijn patiënten, maar ijverde ook voor een wettelijk kader en een aangepast onderkomen. Guislain zal hoogstpersoonlijk instaan voor het ontwerp van een psychiatrische instelling die voldoet aan zijn eisen. Reeds als klein kind was hij vertrouwd met het tekenen en uitwerken van bouwplannen, zodat het dan ook niet verwonderlijk is dat hij in 1824 zelf deelneemt aan een wedstrijd uitgeschreven door de Société des Beaux Arts de Bruxelles voor een ontwerp van een instelling voor geestesgestoorden. De visie van Guislain op architectuur is bijzonder. De architectuur moet een veruitwendiging zijn van zijn visie op de behandelingswijze van de geesteszieken: de instelling moet dus in een rustige omgeving liggen en de gebouwen moeten een indruk van rust, vrijheid en veiligheid oproepen. De idealistische ideeën uit de 19de eeuw, overgeërfd van Jean-Jacques Rousseau speelden hier zeker mee: de mens is van nature goed, het is de maatschappij die hem slecht maakt. Dus is een terugkeer naar de natuur noodzakelijk. Guislains instelling werd in 1857 in gebruik genomen. In het gebouw zien we een vermenging van neoromaanse elementen, neogotische stijlkenmerken en neoclassicistische klaarheid en symmetrie in de gevelverdeling. Gelukkig is het Guislaingebouw ontsnapt aan de modernistische bouw- en afbraakwoede, zodat wij momenteel de erfgenamen zijn van een belangrijk, en sinds 1999 beschermd, stuk cultuurgeschiedenis in steen.
In 1855 word hij benoemd tot officier in de Leopolsorde. In 1858 stopte hij het lesgeven vanwege ziekte.
Jozef Guislain overlijdt op 1 april 1860 in Gent ten gevolge van een ingeklemde breuk en wordt bijgezet op de Campo Sancto in St. Amandsberg.
In 1887 wordt zijn borstbeeld onthuld in de Begijnhoflaan te Gent.
In 2005 was hij ook één van de kansmakers op de titel De Grootste Belg, maar haalde de uiteindelijke nominatielijst niet en strandde op nr. 424 van diegenen die net buiten de nominatielijst vielen.
