K's Choice

Van Wikipedia

K's Choice is een Belgische rockband uit Antwerpen. De kern van de band wordt gevormd door Sarah (zang, gitaar) en Gert Bettens (gitaar, keyboard en zang), die broer en zus van elkaar zijn. Eric Grossman (basgitaar), Jan van Sichem Jr. (gitaar) en Koen Liekens (drums) staan hun bij.

[bewerk] Geschiedenis van de band

In het begin van de jaren '90 speelden Sarah en Gert in een amateurbandje, The Basement Plugs. Hierdoor werd Sarah ontdekt. Zij kreeg een kans bij een platenmaatschappij vanwege haar rokerige, raadselachtige stem. Onder een Engels klinkende naam, Sarah Beth, verscheen ze op een aantal filmsoundtracks met covers, waaronder I'm So Lonesome I Could Cry (origineel door Hank Williams) voor de film 'Vrouwen Willen Trouwen' en een duet met Frankie Miller Why Don't You Try Me, (origineel door Ry Cooder) voor de film Ad Fundum. Ze kreeg een contract aangeboden en vormde een band met haar broer Gert. Onder de naam The Choice namen ze in 1993 hun debuutalbum The Great Subconscious Club op.

In 1994 had de band vijf min of meer permanente leden: Sarah en Gert, Jan van Sichem Jr (gitaar), Koen Liekens (drums) en Erik Verheyden (basgitaar). Met z'n vijven toerden ze door Duitsland en de VS, in het voorprogramma van de Indigo Girls, een Amerikaanse band. Toen ze in de VS aankwamen werden ze door een andere groep, die ook The Choice heette, gedwongen hun naam te veranderen; ze besloten dat K's Choice de geest van de band goed weergaf. K is afkomstig van Jozef K. uit Kafka's het Proces. Jozef K. heeft geen keuzes, de naam is dus ironisch bedoeld, als een rare, onbegrijpelijke onmogelijkheid, wat terugkomt in een aantal van hun nummers.

In 1995 nam K's Choice Paradise In Me op. Not An Addict, een single van dit album, was erg succesvol en bracht internationale bekendheid. Op dat moment nam Bart van der Zeeuw de drums over van Koen Liekens en was er ook geen vaste bassist meer. Het volgende jaar (1996-1997) waren ze onderdeel van het voorprogramma van Alanis Morissette, die K's Choice had gezien op een van de vele Europese festivals. In 1998 was Cocoon Crash, hun derde album, af. Ondertussen was de Amerikaan Eric Grosman de permanente bassist geworden. In 1999 brachten ze het 'extra' album Extra Cocoon: All Access uit. In 2000 voltooiden ze hun laatste studio-album Almost Happy. Koen Liekens was toen teruggekeerd als drummer. In 2001 verscheen Live (een 2-cd collectie met live-opnames) en in 2003 brengen ze Ten uit (een verzameling van tien jaar singles en een aantal liedjes dat niet op een van de albums is verschenen). Ze brachten ook een DVD uit met dezelfde naam.

Behalve vier albums, een live-album een best of heeft de band ook 3 fanclub-cd's uitgebracht: 2000 Seconds Live, Home en Running Backwards. Voor de fans is ook in beperkte oplage een dubbel-vinyl (LP) uitgebracht van Almost Happy.

In 2003 besloot de band een pauze in te lassen. Gert en Sarah wilden allebei solowerk gaan doen. Gert was producer van een album (voor Venus In Flames) en speelde ook een tijdje gitaar in deze band. Sarah zong voor verschillende films soundtracks in: All Of This Past voor Underworld en Someone To Say Hi To voor Zus & Zo. In 2004 verscheen Go, een EP met 5 nummers (Go, Fine, Grey, Follow Me en Don't Stop). In maart 2005 kwam het eerste solo full-album van Sarah Bettens uit, getiteld Scream. Gert begon in 2005 met zijn solocarrière in de band Woodface en op 25 augustus 2005 kwam zijn single Something To Break uit. Zijn solo debuutalbum Good Morning Hope kwam uit op 19 september 2005.