Kodiakbeer

Van Wikipedia

Kodiakbeer
IUCN-status: Kwetsbaar

Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Chordata (Chordadieren)
Klasse:	Mammalia (Zoogdieren)
Orde:	Carnivora (Roofdieren)
Familie:	Ursidae (Beren)
Geslacht:	Ursus (Echte beren)
Soort:	Ursus arctos (Bruine beer)

Ondersoort

Ursus arctos middendorffi
(Merriam, 1896)

De kodiakbeer (Ursus arctos middendorffi) is de grootste ondersoort van de bruine beer en de grootste beer op aarde.

[bewerk] Anatomie

Kodiakberen worden zeer groot, gemiddeld is een mannetje zo'n 400 kg zwaar, maar er zijn exemplaren bekend van 1000 kg. Vrouwtjes zijn een stuk kleiner. Het zijn de grootste beren ter wereld en het zijn ook de grootste landroofdieren op aarde. Ondanks hun grootte zijn ze in staat snelheden van 50 km/h te halen en die tijden lang vast te houden. Eens werd gezien hoe een kodiakbeer een paard achterna jaagde, inhaalde en doodde. Een andere ondersoort van de bruine beer is de grizzlybeer.

[bewerk] Voedsel en gedrag

In de zomer eten ze voornamelijk plantaardig voedsel, zoals bessen en wortels. Daarnaast jagen ze ook op herten. In de herfst doen ze zich tegoed aan de zalmen die elk jaar langs komen. In deze tijd van het jaar moeten ze veel eten omdat ze een dikke vetlaag voor hun winterslaap moeten aanleggen.

Beren zijn solitaire dieren, ze komen alleen bij elkaar om te paren, of bij de beken om zalm te vangen, wat ze wel alleen doen. Bijna elke mannetjesbeer heeft wel littekens op zijn kop van de vele gevechten die hij heeft moeten leveren.

[bewerk] Verspreiding

Hij komt voor in Noord-Amerika op de eilanden Kodiak, Afognak, en Shuyak nabij Alaska. De naam kodiakbeer stamt af van het eiland kodiak

[bewerk] Contact met mensen

Normaal gesproken is er weinig contact tussen mensen en kodiakberen. Het gebied waarin zij leven is nog relatief dun bevolkt door mensen. Ook jagers worden meestal met rust gelaten door de beren. Toch viel een paar jaar geleden het eerste dodelijke slachtoffer door contact met beren sinds een halve eeuw. Maar dit was wel een speciaal geval. De winter daarvoor was zeer streng geweest en had lang aangehouden waardoor de beren weinig voedsel hadden kunnen vinden. Hierdoor trokken de beren die toch al aan de rand van het bos woonden richting de steden waar ze voedsel probeerden te vinden tussen de huizen. Ook in het bos hielden ze niet meer hun gebruikelijke afstand tot mensen, wat leidde tot verschillende aanvallen, waarvan minstens een dodelijk was.