Koninkrijk Armenië
Van Wikipedia
Het Koninkrijk Armenië was een koninkrijk dat bestond van 190 v. Chr. tot 165 na Chr. Daarna was het koninkrijk van 166 tot 428 een vazalstaat van het Romeinse Rijk.
De voorloper van het koninkijk was de satrapie Armenië, een provincie van het Perzische Rijk. Deze provincie werd een onafhankelijk koninkrijk tijdens de dynastie van de Oraniden, die onder Griekse invloed stonden.
Na de val van het rijk van de Seleuciden werd het koninkrijk kortstondig overheerst door Alexander de Grote. De Hellenistische staat werd in 190 v. Chr. opgericht door Artaxias. Op het hoogtepunt besloeg deze staat naast Armenië ook andere delen van de Kaukasus, oostelijk Turkije en delen van Syrië en Libanon.
De Parthen wilde de inwoners van het Armeense Koninkrijk onderwerpen aan hun regime. Het Romeinse leger wist dit te voorkomen en de Romeinen namen van 37 tot 47 de controle over.
De Romeinen hadden het koninkrijk verkregen in 60, maar in 62 waren ze het weer kwijt. Onder het bewind van de Romeinse keizer Nero vochten de Romeinen van 55 tot 63 een campagne uit met de Parthen die het koninkrijk binnengevallen waren. De Romeinen vielen in 63 het rijk van de Parthen binnen en de Parthische koning, Vologassus gaf het koninkrijk zo snel mogelijk terug.
Nadat de Parthische keizer Vologassus IV het gebied binnenviel, startte de Romeinse keizer van 162 tot 166 onder leiding van keizer Lucius Verus een campagne. Deze werd met succes door de Romeinen gewonnen. Om de Parthische druk tegen te houden, zette Lucius Verus een Romeins burger van Armeense afkomst op de troon.
De Sassaniden annexeerden Armenië in 252 en hielden het totdat de Romeinen in 287 terugkwamen. In 384 werd het koninkrijk opgesplitst tussen het Byzantijnse Rijk en de Perzen. Westelijk Armenië werd al gauw een provincie van het Romeinse Rijk onder de naam Armenia Minor; Oostelijk Armenië bleef een koninkrijk binnen het Perzische Rijk tot 428, toen de lokale bevolking de koning afzetten en de Sassaniden stelden in diens plaats een gouverneur aan.
