Kooi van Faraday
Van Wikipedia
Kooi van Faraday, genoemd naar Michael Faraday, is de benaming voor een kooivormige constructie van elektrisch geleidend materiaal zoals koper of ijzer dat er voor zorgt dat elektromagnetische straling niet tot binnen de kooi kan doordringen. Ontvangst van radiosignalen is in een kooi van Faraday niet mogelijk. Allerlei stoorvelden zoals van bliksem hebben in een kooi van Faraday geen invloed, vandaar dat kritische natuurkundige experimenten vaak in een dergelijke kooi gedaan worden. Een auto werkt in beperkte mate ook als kooi van Faraday, maar vanwege de grote ramen is ontvangst van hoge frequenties zoals voor GSM in de auto wel mogelijk.
[bewerk] Werking
De werking berust op het verschijnsel dat een wisselend magnetisch veld een inductiespanning opwekt. Deze spanning zal in de geleidende wand van de kooi een stroom laten lopen die een secundair magnetisch veld opwekt dat het oorspronkelijke veld tegenwerkt. Door alle ribben van een kubus geleidend te maken (bijvoorbeeld van koper), ontstaat binnen de kubus een veldvrije ruimte. Dit geldt echter alleen voor frequenties waarvan de golflengte groter is dan de grootte van de kubus. Indien voor hogere frequenties afscherming nodig is, kan bijvoorbeeld kippengaas gebruikt worden of volledig gesloten platen. Voor kritische elektronische onderdelen worden voor dit doel wel kleine metalen doosjes gebruikt. Het is dan van belang dat de deksel met veel lipjes goed geleidend contact maakt overal langs de hele spleet met de doos.
[bewerk] Extra afscherming
Tegen statische magnetische velden (bijvoorbeeld het aardmagnetische veld) kan een afscherming van ijzer of ferromagnetische materialen gebruikt worden. Door de lage magnetische weerstand van die stoffen zal het magnetische veld door de afscherming gaan en niet door het inwendige van de omsloten ruimte. Wanneer een mens daar gedurende langere tijd in verblijft blijkt dat hij gedesoriënteerd raakt.
