Lemmensinstituut
Van Wikipedia
Het Lemmensinstituut te Leuven is een katholiek opleidingsinstituut voor muziek en woordkunst.
Inhoud |
[bewerk] Historiek
Het werd in 1879 (het eerste academische jaar startte op 2 januari 1879) opgericht door het Belgisch episcopaat als interdiocesaan Hoger Instituut voor Kerkmuziek in Mechelen, de stad van de aartsbisschop waar reeds een orgel- en beiaardschool bestond. De Belgische bisschoppen wilden de kerkmuziek opwaarderen en deden een beroep op Jacques-Nicolas Lemmens (1823-1881), een Vlaamse orgelleraar aan het conservatorium van Brussel. Lemmens stierf bij het begin van het derde academiejaar op 30 januari 1881. Hij werd opgevolgd door Edgar Tinel (1854-1912).
Hij verruimde het opleidingsmodel van het loutere orgelspel, gregoriaanse muziek en koormuziek naar muziektheorie, koordirectie en compositie. Toen Tinel naar het conservatorium van Brussel verhuisde, werd Aloys Desmet de nieuwe directeur. Jules van Nuffel volgde hem op 4 juni 1917 op na diens dood. Daarna was het op 8 augustus 1952 de beurt aan kanunnik Vyverman. Onder zijn bestuur werd het leerprogramma aanzienlijk uitgebreid, later werd hij tot bisschop gewijd als geheim kamerheer van de paus. Op 1 oktober 1962 werd Jozef Joris de nieuwe directeur. Onder zijn bewind werden de richtingen grondig aangepast en afgestemd op het model van een Duitse Muziekhogeschool.
In 1968 verhuisde men naar Leuven. In die periode na het Tweede Vaticaans Concilie, waarbij Latijnse gezangen werden aangevuld met Nederlandstalige kerkmuziek, speelde het Lemmensinstituut een inspirerende rol, onder meer door het omvangrijke werk van de latere directeur Paul Schollaert. Men zocht ook meer aansluiting bij de officiële onderwijsstructuur. Zo kon men in 1971 een "kunsthumaniora" beginnen, en werd de titel "Laureaat van het Lemmensinstituut" gelijkgesteld met de "eerste prijs" van een Muziekconservatorium. De studie van de kerkmuziek die in de "wereldse" conservatoria weinig aan bod kwam, kwam dus op een hoger niveau; anderzijds werd de blik van het Lemmensinstituut verruimd naar niet-kerkelijke muziek. Zo kwam er ook een lerarenopleiding in de muziek bij. Niet alleen om muziekleraars op te leiden, maar belangrijker nog om de muziekpedagogiek een wetenschappelijke grondslag te geven.
[bewerk] Hoger onderwijs
Nu behoort de afdeling hoger onderwijs van het Lemmensinstituut na de hervorming van het hoger onderwijs tot de "Hogeschool voor Wetenschap en Kunst". Het levert dus diploma's af in de Bachelor-masterstructuur. Het zijn dezelfde diploma's als die aan een conservatorium kunnen behaald worden: Master in de Muziek, met afstudeerrichtingen in "instrument" (viool, blazers, piano, orgel, e.a.) "zang", "Jazz en lichte muziek", "woordkunst" en de "Muziektheorie en -Schriftuur" (met o.a. compositie). Enig in Vlaanderen is daarenboven de opleiding "Master in de muziektherapie", waarvoor wordt samengewerkt met de faculteit psychologie van de Katholieke Universiteit Leuven. Ook in zijn afdeling "muziekpedagogie" is het Lemmensinstituut gerenommeerd.
[bewerk] Secundair onderwijs
Hier biedt het Lemmensinstituut in het kunstsecundair onderwijs de afdelingen "muziek" en "woordkunst-drama" aan.
Dit is dus de voortzetting van de "muziekhumaniora". Een voor die tijd vrij uniek project, waarbij algemene vorming gepaard gaat met ver doorgedreven individuele muzikale opleiding, bedoeld om jongeren niet voor het dilemma te moeten plaatsen van een keuze voor hetzij muziekstudies, hetzij algemene studies. Directeur van de secundaire afdeling is Karel De Wolf.
[bewerk] Directeurs
- 1879-1881: Jacques-Nicolas Lemmens
- 1881-1909: Edgar Tinel
- 1909-1917: Aloys Desmedt
- 1918-1952: Jules Van Nuffel
- 1953-1962: Jules Vyverman
- 1962-1988: Jozef Joris
- 1989-2005: Paul Schollaert
- sinds 1 oktober 2005: Marc Erkens
[bewerk] Musici
In het Lemmensinstituut geven veel grote namen uit de kunstwereld les. Zo zijn er Piet Swerts, Jan van der Roost, Kurt Bikkembergs, Jozef Luyten, Ian Steyn du Toit, Jan Coeck, Jos De Backer, Edmond Saveniers en Ludo Claesen.
