Lichtjes van de Schelde

Van Wikipedia

De lichtjes van de Schelde is een Vlaams-Nederlandse (amoureuze) evergreen, over een zeeman die hoopt op een behouden thuiskomst om zijn vrouw en kinderen te kunnen wederzien.

Jaar: 1952
Bobbejaan Schoepen: zang (oorsprong)
Bobbejaan Schoepen: muziek
Jan Stevens: arrangement
Anton Beuving: tekst
Gecoverd door : Louis Neefs, Jean Walter, Jacques Raimond, Claire, Wannes Van de Velde, Hans De Booij, Will Tura, Daan.

[bewerk] Tekst

De tijd zit erop, en we varen weer thuis

Het duurt nog maar enkele weken

Een paar keer op wacht, en dan kom ik naar huis

Dan zullen w'elkander weer spreken

Dus, dit is de laatste brief die ik je schrijf

Kijk 's avonds maar goed in de krant

Dan weet je precies waar ik ben en ik blijf

Voordat ik weer t'rugkom in 't land

refr.:

Zie ik de lichtjes van de Schelde

Dan gaat m'n hart wat sneller slaan

Ik weet dat jij op mij zult wachten

En dat je aan de kaai zult staan

Zie ik de lichtjes van de Schelde

Is 't of ik in je ogen kijk

Die zo heel veel liefs vertellen

Dan ben ik als een prins zo rijk

Je weet wel, m'n schat, dat ik veel van je hou

Dat hoef ik je niet te verklaren

Een zeeman is dol op z'n kind'ren en vrouw

Maar toch moet hij altijd weer varen

En heeft soms de zee iets verkeerds met me voor

En krijg ik voorgoed averij

Denk dan aan de kind'ren en sla je er door

Maar spreek ze dan dikwijls van mij

refr.

Zie ik de lichtjes van de Schelde

Dan gaat m'n hart wat sneller slaan

Ik weet dat jij op mij zult wachten

En dat je aan de kaai zult staan

Zie ik de lichtjes van de Schelde

Is 't of ik in je ogen kijk

Die zo heel veel liefs vertellen

Dan ben ik als een prins zo rijk

[bewerk] Historiek

De ,,Lichtjes van de Schelde" dateert uit 1952, de vroege glorietijd van Bobbejaan Schoepen en een periode van naoorlogs optimisme waarin zwaarmoedigheid of ideologisch geïnspireerde liederen aan populariteit moesten inboeten. De muziek is door Schoepen geschreven op tekst van de inmiddels overleden Nederlander Anton Beuving. Die kwam toen geregeld op bezoek bij Bobbejaan. Op een zekere dag had hij de tekst van ,,Lichtjes van de Schelde" bij zich. Bob nam zijn gitaar en terwijl hij de tekst las, tokkelde hij de melodie. Schoonheid zit vaak in de eenvoud: in nog geen vijf minuten tijd was het liedje klaar. Enkele maanden later trok Schoepen naar de Decca studio’s om het lied daar op vraag van zijn manager Jacques Kluger in te zingen. ,,Lichtjes van de Schelde" groeide meteen uit tot een grote Vlaamse hit. Het werd in de loop der jaren ook talloze keren gecoverd, onder meer door Louis Neefs. Het lied was nochtans ook een tijdlang het vergeten pareltje in Vlaanderen. In 1992 zongen Hans De Booij en Wannes Van de Velde het nogmaals de Belgische hitlijsten in en zopas heeft ook Will Tura het lied gecoverd.

De laatste jaren krijgt ,,Lichtjes van de Schelde" weer de volle aandacht. Die is voor een groot deel terug te brengen tot februari 2005. Toen bracht Bobbejaan Schoepen (geen jaar na de verkoop van Bobbejaanland) geheel onverwachts enkele korte optredens op het literaire festival Saint-Amour. Met enige aarzeling ging hij in op het voorstel van Firmin Michiels (manager van Laïs, die jarenlang bij Virgin België de carrière van Arno en Axelle Red begeleidde). Bobbejaan Schoepen was aanvankelijk niet erg happig op het voorstel: hij was maar net genezen verklaard van darmkanker en had al vijf jaar niet meer op de planken gestaan. “Ik terug optreden? Je kan even goed de vraag stellen aan Rik Van Looy om nog eens een etappe van de Tour de France over te doen!”.

Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan: tijdens het optreden herleefde hij zichtbaar en maakte indruk met een akkoestische versie van ,,Lichtjes van de Schelde" en ,,Je me suis souvent demandé". Het publiek ontving Schoepen opmerkelijk goed. Er volgden nog drie extra optredens: in de Vooruit in Gent, de Ancienne Belgique in Brussel, en de Stadsschouwburg van Leuven. Later zouden deze optredens het startschot blijken van een ongeplande Bobbejaan-revival in 2007, ingezet met de uitreiking van de ZAMU Award (13 februari 2007).

[bewerk] Hernieuwde belangstelling

Enkele evenementen brachten het lied weer onder de aandacht:

Op 11 juli 2005 werd het lied de finalesong op het nationale feest van De Gulden Ontsporing op de Brusselse Grote Markt. Voor Bobbejaan Schoepen, net 80 geworden, was dit een aangrijpend moment. Brussel was in de jaren '50 tien jaar lang zijn thuishaven tijdens Europese tournees. Zo speelde in januari 1955 op een steenworp afstand, in de Ancienne Belgique, Jacques Brel een week lang in zijn voorprogramma. Decennialang domineerde de zakenman de artiest in zijn Bobbejaanland. Nu, na de verkoop van zijn levenswerk Bobbejaanland in 2004, vond hij zich terug in zijn eerste liefde: de muziek.

Tijdens de Eregalerij van november 2005 werd ,,Lichtjes van de Schelde" genomineerd in de categorie voor 1970, samen met Daydream van de Wallace Collection en De troubadours van Miel Cools. De trofee ging toen naar Daydream, maar het was Bobbejaan Schoepen die, zichzelf begeleidend op mondharmonica, aan de haal ging met een staande ovatie van het publiek.

Een jaar later is ,,Lichtjes van de Schelde", samen met ,,Papa" van Stef Bos, dan toch opgenomen in de Eregalerij. Bobbejaan Schoepen kon zelf niet aanwezig zijn: de gevolgen van een recente operatie bleken nog te zeer voelbaar om hier aan deel te nemen. Ook de 0110-concerten in Antwerpen, waar hij het nummer zou brengen met Stef Kamil Carlens moest hij noodgedwongen aan zich voorbij laten gaan. Schoepen werd tijdens deze 2006-editie van de Eregalerij vervangen door Daan, die er een ingetogen waardige versie neerzette. De keuze voor deze rock- en popartiest ligt meer voor de hand dan sommigen vermoeden: Daan trok in 1999 met zijn cultrock-band Dead Man Ray met de film De Ordonnans door België en Nederland: een absurdistische komedie uit 1962 waarin Bobbejaan Schoepen de hoofdrol speelde. Meteen ook een ode aan de (soms miskende) artistieke veelzijdigheid die hem typeert. De hippe Daan is al vele jaren een oprechte bewonderaar. In een interview in De Standaard liet hij zich ontvallen: “Bobbejaan kent de kunst om iemand licht verpakt de kern van de zaak mee te geven. Ik ben de ajuin nog niet tegengekomen die me even hard doet blijten als Lichtjes van de Schelde.”.

Tijdens het staatsbezoek van de Nederlandse koningin Beatrix aan België (2006) werd ,,Lichtjes van de Schelde" geselecteerd vanuit de Belgische delegatie voor de viering op de Brusselse Grote Markt. De Nederlandse delegatie koos voor ,,Tulpen uit Amsterdam".

Op 13 februari 2007 kreeg Bobbejaan Schoepen een ZAMU Award ,,LIfetime Acheevement Award" voor zijn carrière als zanger-muzikant en voor zijn pionierschap in de Begische muziekgeschiedenis. Tijdens die avond zong Bobbejaan samen met Daan de ,,Lichtjes van de Schelde" voor het eerst in duet.

Inmiddels zong Daan het nummer tot in de finale van “Zo is er maar één” (VRT), dat op zoek gaat naar het mooiste Nederlandstalige lied. ,,De lichtjes van de Schelde" bewijst zich hiermee als een generatieoverschrijdend lied, dat alle muziekinvloeden overleefd heeft, en dat in vijf decennia uitgegroeid is tot een van de grootste Vlaamse volksliederen ooit.

[bewerk] Quotes

Daan Stuyven (Daan): ,,Bobbejaan kent de kunst om iemand licht verpakt de kern van de zaak mee te geven. Ik ben de ajuin nog niet tegengekomen die me even hard doet blijten als ,,Lichtjes van de Schelde".” (06-11-2002, De Standaard)