Lintkabel
Van Wikipedia
Lintkabel is een verouderde vorm van antennekabel, bestaande uit twee aders die zich in een kunststof isolatie op vaste afstand van elkaar bevinden. De gebruikelijke uitvoering heeft een karakteristieke impedantie van 300 ohm. Lintkabel kwam voor in zwarte, witte en (lichtroze) transparante uitvoeringen. Oude radio's hadden vaak alleen een lintantenne-aansluiting, en oude televisies hadden er alleen een voor UHF en een voor VHF. Een tijd lang werden hierop scheidingsfilters aangesloten die een coax-ingang hadden.
Het grote nadeel van lintkabel is de storingsgevoeligheid en de invloed van naburige metalen oppervlakken op de impedantie. Het voordeel is dat dipoolantennes rechtstreeks kunnen worden aangesloten, zonder impedantietransformator. Handig was ook dat de kabel door de tussenisolatie heen gemakkelijk tegen houten kozijnen te spijkeren was en dat de kabel meestal wel tussen een gesloten venster en de omlijsting in gevouwen kon worden.
Tegenwoordig worden nagenoeg alle elektrische hoogfrequentverbindingen met coaxkabel gemaakt of vervangen door optische (glasvezel)verbindingen.
