Louis Vanhege
Van Wikipedia
Louis Vanhege was een Belgisch voetballer aan het begin van de 20ste eeuw.
Hij speelde van 1906 tot 1910 voor Union Sint-Gillis en transfereerde in de zomer van 1910 samen met Roger Piérard en Maurice "Max" Tobias (beiden ploeggenoten van Louis Vanhege bij Union Sint-Gillis) naar AC Milan, toen nog Milan Foot Ball Club geheten. Louis Vanhege zag zijn naam in de Italiaanse pers al snel verbasterd tot "Luigi" Vanhege.
Vanhege maakte zeer veel doelpunten en speelde zich dusdanig in de kijker dat hij in 1911 door de krant "La Gazzetta dello Sport" zelfs werd uitgeroepen tot de meest populaire voetballer in Italië.
Vanhege maakte deel uit van de "Front Wanderers", de reizende nationale militaire ploeg tijdens de Eerste Wereldoorlog. Na afloop van de oorlog keerde Vanhege niet meet terug naar Italië en vervoegde hij opnieuw zijn oude club Union Sint-Gillis. Op 17 februari 1920 speelde hij zijn eerste echte interland (België - Engeland Amateurs 3-1) en scoorde daarin gelijk een doelpunt.
Louis Vanhege speelde zijn laatste officiële interland op 29 mei 1924 (Zweden - België 8-1), een wedstrijd in het kader van de O.S. 1924 te Parijs. Hoewel Vanhege samen met Antwerpspeler Dis Bastin de enige Belg was die het vereiste internationale niveau haalde in deze wedstrijd, luidde deze nederlaag (“De ramp van Colombes” genoemd) ook het einde in voor een oude rot als Vanhege. Op 10 juni 1924 speelde Vanhege nog mee in de revanchewedstrijd België - Zweden 5-0, waarna hij echter de tijd gekomen vond om zich terug te trekken en zijn plaats in de nationale ploeg en zijn club aan de jonge generatie over te laten.
Louis Vanhege werd op de Algemene Vergadering van de KBVB op 29 juni 1924 gehuldigd en ontving bij die gelegenheid de plaket van de KBVB.
