Louise Fresco
Van Wikipedia
Prof. dr. ir. Louise Fresco (Meppel, 1952) is een Nederlands wetenschapper, bestuurder en schrijfster.
Fresco studeerde agrarische sociologie van de niet-westerse gebieden in Wageningen. Na haar studie verrichtte ze veldwerk in onder meer Papoea Nieuw-Guinea, Haïti en Burkina Faso. Tot medio 2006 was zij in Rome adjunct-directeur-generaal landbouw van de Voedsel- en Landbouworganisatie, de voedsel- en landbouworganisatie van de Verenigde Naties. Voor zij deze functie op zich nam was zij tussen 1991 en 1997 als hoogleraar hoogleraar plantaardige productiesystemen van de tropen en de sub-tropen verbonden aan Wageningen Universiteit.
In 2006 aanvaardde Fresco het ambt universiteitshoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam, met als aandachtsgebied de grondslagen van duurzame ontwikkeling in internationaal perspectief.
Aan de Universiteit Leiden bezette zij tijdens het academisch jaar 2005-2006 de Cleveringa-leerstoel. Dat jaar sprak zij aldaar ook de Cleveringalezing uit. Eerder, in 1998, sprak zij aan die universiteit ook de Huizingalezing uit.
Ook sprak zij ter gelegenheid van de 375e Dies Natalis (geboortedag) van de Universiteit van Amsterdam, op 8 januari 2007, de Diesrede, getiteld "Het einde van de universiteit (volgens een rapport van de Universiteit van Oeloemia)"[1] uit. Oeloemia is een zelfverzonnen verbastering van het Arabische woord voor (natuur)wetenschappen.
Ook was zij voorzitter van de Raad voor Milieu- en Natuuronderzoek.
Fresco maakt deel uit van de Raad van Commissarissen van de Rabobank Nederland. Zij hield in het najaar van 2006 de Duisenberg lezing in Singapore, met als titel "Biomass for food or fuel: Is there a dilemma"?
Louise Fresco schreef ook columns in NRC Handelsblad (katern Onderwijs & Wetenschap) en literaire kritieken in Het Parool en Vrij Nederland. Bij uitgeverij Prometheus verschenen van haar hand drie romans, een bundel essays en het essay Schaduwdenkers en Lichtzoekers (Huizinga-lezing 1998).
| Referenties: |
|
