M26 Pershing

Van Wikipedia

M26 Pershing

Algemene kenmerken
Bemanning	5
Lengte	6.33/8.65 m
Breedte	3.51 m
Hoogte	2.78 m
Gewicht	41.9 ton
Pantser en bewapening
Pantser	25 mm tot 110 mm
Hoofdbewapening	90 mm Gun M3 70 granaten
Secundaire bewapening	2 x Browning 7.62mm 5,000 kogels 1 x Browning 12.7mm 550 kogels
Mobiliteit
Motor	Ford GAF; 8 cylinder, benzine
Snelheid (op wegen)	40 km/h
Rijbereik	161 km (weg)

De Heavy Tank M26 Pershing was een zware Amerikaanse tank. De M26 Pershing werd tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse Oorlog gebruikt. De tank is genoemd naar generaal John Pershing die de Amerikaanse strijdkrachten gedurende de Eerste Wereldoorlog leidde.

[bewerk] Ontwikkeling

Door het Duitse succes in Fall Gelb in mei 1940 werd het Amerikaanse leger wakkergeschud en men besloot een moderne pantsermacht op te bouwen, nadat men in de jaren dertig de productie van tanks vrijwel geheel had verwaarloosd. Men voorzag de invoering van drie typen tanks: een lichte die de M3 Stuart zou worden, een middelzware die via de M3 Grant gestalte zou krijgen als de M4 Sherman en een zware tank. De ontwikkeling van een zware tank zou ingewikkeld en langdurig worden omdat het Amerikaanse opperbevel in 1942 dacht dat men voldoende gevarieerd materieel had met de M4 Shermans en tankjagers. Men wilde de massaproductie niet verstoren door de invoering van nieuwe tanktypes en het vervoer van zwaardere tanks zou teveel scheepsruimte in beslag nemen. Tijdens de gevechten in Normandië in de zomer van 1944 bleek echter dat de Sherman het qua bepantsering en bewapening moest afleggen tegen de Duitse Panther, Tiger en Tiger II. Er kwam zelfs een heus tankschandaal van. Om de kritiek van het Amerikaanse Congres tegemoet te komen werd overhaast overgegaan tot het in productie nemen van het beste zware-tankproject dat men toen had lopen, de T26, als M26. In november 1944 begon de fabricage die in totaal 2212 stuks zou bedragen.

[bewerk] Operationele Geschiedenis

De tank werd pas in gebruik genomen na de Slag om de Ardennen en werd weinig gebruikt in de Tweede Wereldoorlog; slechts één eenheid kon met het nieuwe wapen worden uitgerust: in februari 1945 werd een compagnie van tien actief bij de 3rd Armored Division. Men probeerde die zoveel mogelijk gevechtservaring te laten opdoen en de tanks vernietigden 173 Duitse gevechtsvoertuigen. Doordat de Pershing een 90 mm kanon had, was het een zeer effectief wapen tegen de zwaardere Duitse tanks; ondanks zijn gewicht was zijn gegoten bepantsering echter niet heel erg sterk, maar bleek toch afdoende omdat de Duitsers door hun wolfraammunitie heen waren.

Na de Tweede Wereldoorlog bleek de M26 erg belangrijk te worden. Doordat de productie zo lang was uitgesteld was het een veel modernere tank geworden dan de Sherman. In mei 1946 werd de M26 zo een middelzware tank, ondanks de slechte gewicht-pantser-verhouding. Dit betekende ook dat er een nieuwe zware tank werd ontwikkeld, de latere M103. Dit zou de toon zetten voor de volgende twintig jaar in het Amerikaanse tankontwerp: men vond tanks acceptabel die eigenlijk veel te ruim en zwaar waren in verhouding met hun capaciteiten. Voor een middelzware tank was de Pershing weinig mobiel — zijn motor was dezelfde als die van sommige, veel lichtere, Shermans — en daarom werd er in 1948 een vernieuwde versie gepland: de M26E2. Deze werd later hernoemd tot de M46 Patton en zo fungeerde de M26 Pershing als basis voor de Pattontankserie, die tot in de jaren tachtig gebouwd zou worden. De M46 Patton (louter bestaande uit omgebouwde bestaande Pershings) verving de oorspronkelijke Pershings langzaam in de jaren vijftig tijdens de Koreaanse Oorlog, waarin de M26 zijn laatste inzet vond.

[bewerk] Zie ook

M26's met omgedraaide toren in Korea; duidelijk is te zien hoe robuust het voertuig was en hoeveel aandacht besteed is aan een modern ogende vormgeving